Określenie precyzyjnej daty powstania wsi Cieślin jest niemożliwe, gdyż nie zachowały się żadne dokumenty lokacyjne. W takich przypadkach za umowną przyjmuje się rok, w którym w dana wieś jest po raz pierwszy wzmiankowana w dokumentach pisanych. Stąd też w przypadku Cieślina należałoby przyjąć rok 1400, gdyż wtedy spotykamy Cieślin w dwóch dokumentach [„Antiquissimi libri iudiciales terrae Cracoviensis”, ed. B. Ulanowski, Kraków 1884-1886 oraz „Acta terrestria Cracoviensia” („Księgi ziemskie krakowskie”), rps ANKr]. Wieś powstała wcześniej, najprawdopodobniej w okresie między 1320 a 1375 rokiem, gdyż był to najbardziej intensywny okres akcji osadniczej na terenie obecnego powiatu olkuskiego.

      Chronologiczne informacje dotyczące Cieślina z okresu średniowiecza:

– 1400 – Cieślin był własnością szlachecką.

– 1400-1446 – właścicielem wsi był Jan (Jaszek), żonaty z Zacharką [z Barwałdu (Górnego)], syn Dzierżka z Młodzaw (powiat wiślicki), będący też właścicielem Kwaśniowa oraz Katarzyny (z Zębocina, 2-giej żony Adama z Barwałdu Górnego).

– 1400 – Katarzyna żona Adama z Barwałdu z synem Janem zastawiła za 50 grzywien Bodzancie, Świętosławowi, Marcinowi i Stanisławowi z Modlnicy wieś Cieślin, zobowiązując się wykupić ją w tej sumie do św. Mikołaja pod rygorem jej utraty.

– 1401 – Katarzyna z tymże synem Janem zastawiła za 30 grzywien groszy praskich Ostrobodowi z Niegowonic kmieci i karczmę w Cieślinie z wyjątkiem folwarku i młyna.

– 1402 –  Jan syn zmarłego Dzierżka z Młodzaw wyznaczył matce Katarzynie 200 grzywien na Młodzawach i Cieślinie, które zapisał jej Dzierżek jako posag i wiano.

– 08.10.1404 – Wojtko z Cieślina z Mikołajem, karczmarzem z Zarzecza, mieli wyznaczony pierwszy termin rozprawy w najbliższych terminach za gwałtowne pobicie.

– 04.11.1404 – Mikołaj z Zarzecza oddalił prawnie pozew Adama z Barwałdu o pobicie jego 3 ludzi Jana, Wojtka i Bartka z Cieślina.

– 26.03.1409  – Jan z Cieślina miał zapłacić w terminie 50 grzywien Janowi z Kunic pod gwarancją wwiązania go w 60 grzywien do części w Kwaśniowie.

– 08.02.1414 – Maciej Garbacz, Błażej Moskreni [Moskrem?], Mikołaj Sladek, przysiężnicy [ławnicy] z Zarzecza zostali ogłoszeni winnymi nie stawienia się na wezwanie [kmiecia] Wojciecha Sczirba [Szczerba] z Cieślina na pierwszy termin, ponieważ się nie podporządkowali (z prawej). Na zlecenie pana biskupa ci biedacy zostali usunięci. Przekreślone [albo: unieważnione].

– 04.06.1414 – Jan z Cieślina wyznaczył żonie Zacharce 60 grzywien posagu i 90 grzywien wiana na połowie Kwaśniowa.

– 1416 –  Jan z Cieślina dał Janowi z Kwaśniowa całą swoją część w Kwaśniowie w zamian za całą wieś Barwałd i 45 grzywien.

– 1416 – Jan Kwaśniowski zwany też Gambrat (Gamrat) pozwany został przez Jana z Cieślina (i Barwałdu) – na mocy ugody Jan z Kwaśniowa winien zwrócić Janowi z Cieślina przywileje dotyczące Barwałdu, które mu sprzedał w 1414 roku. Jan z Kwaśniowa winien „conarare odoracz” role, czyli niwy, które są przydane (addite) do dóbr Cieślin; Jan z Kwaśniowa i jego żona Elżbieta zobowiązali się zapłacić Mikołajowi Mrukowi 40 grzywien, a wówczas on miał ustąpić z zastawu.

– 1419-29 – właścicielem wsi Cieślin był Piotr z Cieślina.

– 1419 – Katarzyna wdowa po Dziersławie z Młodzaw ustąpiła synowi Janowi z Barwałdu z prawa do posagu i wiana zapisanych jej na Cieślin.

– 1429 – Piotr z Cieślina wyznaczył żonie Małgorzacie 120 grzywien posagu i wiana na połowie dóbr w Cieślinie i na całej karczmie tamże.

– 24.02.1434 – Jan Cieśliński (Czesslinszkii) zaświadczył, że Piotr z Uliny zapłacił 45 marek rękojmi/poręki za Jana Pieniaszka z Niezwojowic (de Niieszwoiiowicze). Rękojmia została zapłacona całkowicie i z całej sumy.

– 1441-50 – właścicielem wsi Andrzej, Andriasz, Andrisz z Kamienia i Cieślina.

– 1441-46 – wsią władała Katarzyna żona tegoż Andrzeja.

– 1445 – Jan Cieśliński (Czeszlinsky) kupił za 155 grzywien od Wacława oświęcimskie Zembrzyce.

– 04.07.1446  – Piotr z Kamienia z żoną Małgorzatą sprzedali za 150 grzywien groszy krakowskich Mikołajowi ze Sławniowa całą wieś Cieślin.

– 1446 – w Cieślinie znajduje się staw Nadolny, lasy i bory, łąki koło bagna Semka (Semconis).

– 1446 – Andriasz z Cieslina miał zapłacić w terminie 17 grzywien Janowi i Piotrowi z Kwaśniowa pod gwarancją wwiązania ich do 1 łana z kmieciem Piernikiem, z karczmą i stawem Nadolnym, z lasami i borami oraz rolami koło tych lasów, z łąkami koło bagna Semka, oraz z prawem połowu ryb w stawach i ścinania drzewa w lasach i borach na własne potrzeby.

– 1446 – Andriasz z Cieślina wyznaczył żonie Katarzynie córce pana Wrocha Jaksy 300 grzywien posagu i wiana na połowie Cieślina.

– 26.02.1448 – Andrzej z Cieślina zastawił za 33 grzywien Piotrowi Kwaśniowskiemu swoje dobra w Cieślinie, a jego żona Katarzyna odstąpiła od prawa do wiana i posagu na zastawie.

– 27.12.1448 – Andrzej z Cieślina złożył pieniądze, by wykupić Cieślin od Piotra i Jana Kwaśniowskich.

– 08.01.1449 – Jan z Kwaśniowa umorzył zapis Andriasza z Cieślina (z 1448 roku) w księgach lelowskich na Cieślinie.

– 08.01.1449 – Andrzej z Kamienia odstępując od swego powiatu zobowiązał się zapłacić 100 grzywien Marciszowi z Podgórzyc [Pogórzyc] pod gwarancją wwiązania go do Cieślina.

– 1450 – Katarzyna żona Andrzeja z Kamienia odstąpiła Marciszowi z Podgórzyc prawo do posagu i wiana na dziedzinie Cieślin.

– 1464-69 – Marcisz, Marcin z Kamienia herbu Ostoja dziedzicem Cieślina.

– 1465 – Marcin dzierżawcą w Cieślinie.

– 1470-80 – dziedzicem Cieślina Marcin herbu Ostoja, znajdują się tu łany kmiece i folwark.

– 1470-80 – wieś Cieślin należy do parafii Chechło.

– 1470-80 – dziesięcina snopowa i konopna z łanów kmiecych wartości 2 grzywien i z folwarku plebanowi w Chechle.

– 1477-82 – w Cieślinie spotykamy się z ziemianinem Stanisławem Ciesielskim herbu Zadora oraz rodem o nazwiskach gniazdowych Cieślińskich herbu Junosza (wg innych źródeł Ciesielskich herbu Lubicz).

– 1482 – dziedzicem Marcin z Cieślina.

– 1484 – bracia Jan i Jakub dziedzicami Cieślina.

– 1489 – wieś Cieślin należy do powiatu krakowskiego.

– 1490 – w rejestrze poborowym nie wykazano poboru z Cieślina.

– 1490 – wieś Cieślin nie opłaciła Diecezji Krakowskiej podatku łanowego (zwanego też poradlnym), przypadającego po dwa grosze z włóki w myśl ustawy koszyckiej króla Ludwika.

Mappa szczegulna Woiewodztwa Krakowskiego i Xięstwa Siewierskiego (fragment).