Po 123 latach niewoli, 11 listopada 1918 roku Polska powróciła na mapy Europy. Młode państwo czekała jeszcze długa walka o granice z sąsiadami oraz konieczność zajęcia się sprawami wewnętrznymi kraju. II RP zdołała umocnić się w Europie i zaistnieć na arenie międzynarodowej.

      Chronologicznie informacje historyczne odnoszące się do tego okresu:

– 01-30.04.1918 – w Cieślinie zanotowano 4 zachorowania na tyfus plamisty oraz 1 zachorowanie na tyfus brzuszny zakończone zgonem,

– 01-31.05.1918 – w Cieślinie odnotowano 1 zachorowanie na tyfus plamisty,

– 08.05.1918 – uroczyste, tymczasowe poświęcenie nowowybudowanego kościoła pw. św. Stanisław Biskupa Męczennika. Poświęcenia dokonał ks. Jan Flis proboszcz parafii ze Strzegowej,

– 27.04.1919 – Jan i Rozalia Ścieszkowie nabyli osadę młyńską w Cieślinie,

– 1919 – na mocy tzw. ustawy tymczasowej z 02.08.1919 roku, Cieślin znalazł się w granicach województwa kieleckiego ze stolicą w Kielcach. W skład województwa kieleckiego weszły ziemie dawnej guberni kieleckiej i guberni radomskiej wraz z Zagłębiem Dąbrowskim i powiatem częstochowskim. Administracyjnie należał nadal do gminy Ogrodzieniec w powiecie olkuskim. Do gminy wiejskiej Ogrodzieniec, będącej wtedy osadą miejską, należały wówczas min. Cieślin, Kwaśniów, Stoki, Stoki Kwaśniowskie i Młyny,

– 05.08.1920 – kolejnymi właścicielami osady młyńskiej w Cieślinie zostali Józef i Waleria Kwiatkowscy,

– 20.10.1920 – z przeprowadzonego w tym dni spisu dowiadujemy się, że w Cieślinie były 34 domy, 6 chlewów i 25 stodół,

– 30.09.1921 – z przeprowadzonego w tym dniu Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności dowiadujemy się, że w Cieślinie było 40 budynków o przeznaczeniu mieszkalnym, w których mieszkało 221 osób (115 mężczyzn i 106 kobiet). Wszyscy oni byli narodowości polskiej oraz wyznania rzymskokatolickiego,

– 31.12.1921 – sołtysem w Cieślinie wybrany został Grzegorczyk Jan (26 lat), zaś jego zastępcą Szeląg Feliks (45 lat),

– 21.11.1922 – w nocy spłonęły zabudowania gospodarskie mieszkańca Cieślina Ignacego Bromblika. Straty wynosiły około 2.000.000 marek polskich. Poszkodowany posądzał o podpalenie swego szwagra Karola Krochmalę, który odgrażał się, że podpali jego dom,

– 1923 – uroczysta konsekracja przez biskupa kieleckiego Augustyna Łosińskiego kościoła parafialnego wybudowanego w latach 1917-1923,

– 09.12.1925 – sołtysem w Cieślinie wybrany został Półkoszek Jan (32 lata), zaś jego zastępcą Bromblik Ignacy (35 lat),

– 1926-30 – w Cieślinie funkcjonował kowal (Karolczyk Sz.), 2 młyny wodne (jeden należący do Kwiatkowskiej W., zaś drugi do Majzer J.), sklep z artykułami spożywczymi (Syguła A.) oraz z wędlinami (Kocwin W.), a także w 1930 roku tartak (Majzer J.). W latach 30-tych powstała też piekarnia (Szatan F.) znana w okolicy z bardzo dobrego pieczywa (zwłaszcza bułek), która zakończyła działalność w latach 50-tych XX wieku. Młyn należący do Majzera zatrudniający 5 pracowników, miał zdolność produkcyjną 8 korcy dziennie i przerabiał wszystkie gatunki zboża,

– 15.02.1927 – w Cieślinie powołane zostało Stronnictwo Chłopskie, którego zarząd stanowili: Stefan Płonka – przewodniczący, Grzegorczyk – zastępca przewodniczącego, Roman Mól sekretarz, Jan Półkoszek – sołtys i skarbnik oraz Ignacy Bromblik i Jan Półkoszek – delegaci,

– 17.02.1927 – w Cieślinie w domu sołtysa Jana Pułtoraka odbył się wiec Stronnictwa Chłopskiego, na którym przemawiał Stanisław Grzybowski z Ojcowa, prezes powiatowej organizacji,

– 04.08.1930 – na letniskach zorganizowanych w Cieślinie przez zakłady Zieleniewskiego w Krakowie (Zjednoczone Fabryki Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski i Fitzner-Gamper S.A.) doszło do wypadku zatrucia po spożytej kolacji. Kolację spożyły wspólnie rodziny Królikowskich i Kozłów oraz Teodozja Nowakówna. Następnego dnia zatruciu ulegli: Teodozja Nowak (20 lat), Iremjusz Kozieł, Andrzej Królikowski, Aleksandra Kozieł i Janina Królikowska. Po przewiezieniu do szpitala w Olkuszu, mimo natychmiastowej pomocy, w dniu 6.08. zmarł Iremjusz Kozieł, zaś 09.08. zmarła Teodozja Nowak. Trzy dalsze osoby z silnymi obławami zatrucia przewiezione zostały do szpitala w Sosnowcu. Później zmarł jeszcze jeden z członków rodziny Kozłów. Zatrucie spowodowane było albo grzybami uzbieranymi przez te rodziny, albo wędlinami przywiezionymi z Wolbromia,

– 10.05.1931 – na powracającego z odpustu w Cieślinie Ignacego Jurczyka z Kazimierza pod Maczkami napadło w Kwaśniowie 3 miejscowych opryszków: Grzanka, Karlik i Żak, którzy dotkliwie go pobili, tak że musiano go przewieźć do szpitala w Olkuszu, gdzie stwierdzono 6 ran głębokich, kłutych, zadanych nożami oraz szereg stłuczeń.

– 26/27.05.1931 – pierwsza wizyta duszpasterska JE ks. Biskupa Augustyna Łosińskiego w Parafii pw. św. Stanisława BM w Cieślinie. W czasie dwudniowego Bierzmowania sakrament ten przyjęło w sumie 643 (!) wiernych,

– 1931 – Cieślin należąc do gminy Ogrodzieniec również w tej miejscowości miał swoją pocztę i telegraf. Najbliższą stacją kolejową był Rabsztyn, terytorialnie podlegał sądowi grodzkiemu w Pilicy oraz sądowi okręgowemu w Sosnowcu, 

– 14.01.1932 – mieszkaniec Cieślina Syguła Adam s. Ignacego (34 lata, handlarz, rolnik, właściciel sklepu spożywczego) został wybrany do rady gminnej gminy Ogrodzieniec. Wybór ten został zatwierdzony reskryptem Starostwa Powiatowego w Olkuszu z dnia 06.02.1932 r. W dniu 17.02.1932 r., podobnie jak pozostali członkowie rady gminnej i ich zastępcy (za wyjątkiem 3 osób), nadesłał oświadczenie o zrzeczeniu się mandatu,

– 1932 – w Cieślinie działają trzy młyny wodne. Oprócz znanych wcześniej młynów w środku wsi (Kwiatkowska W.) oraz w Pustkach (Majzer J., a w 1938 roku Majzer R. i W.), pojawia się młyn (Pielka P.) na rzece Tarnówka od strony Bydlina (rejon dzisiejszej działki p. Paniczków),

Mapa Wojskowego Instytutu Geograficznego z lat 1932-41 (Pas 47- Słup 29 – Klucze) (fragment z zaznaczonymi literą M oraz gwiazdkami młynami wodnymi).

– 13.07.1933 –  na mocy Ustawy z dnia 23 marca 1933 r. (obowiązującej od 13 lipca 1933 r.) o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego (Dz.U. 1933, nr 35, poz. 294), która zniosła dawne jednostkowe gminy wiejskie i obszary dworskie, tworząc nowe jednostki administracyjne w postaci tak zwanych gmin zbiorowych, Cieślin zgodnie z Rozporządzeniem Wojewody Kieleckiego z dnia 31 października 1933 r. o podziale obszaru gmin wiejskich w powiatach: będzińskim, iłżeckim, olkuskim, stopnickim i włoszczowskim, w województwie kieleckim, na gromady (Kielecki Dziennik Wojewódzki N° 27, Dział Urzędowy, Poz. 182, z dnia 31 października 1933 r.) stał się gromadą wchodzącą w skład gminy wiejskiej Ogrodzieniec.  Gromadę wiejską stanowiła z reguły każda miejscowość, jednak niektóre miejscowości były ze sobą łączone tworząc wspólną gromadę,

– 07.03.1934 – w załączniku do Zarządzenia Wojewody Kieleckiego, o poszukiwaniu osób, uchylających się od powszechnego obowiązku wojskowego (Kielecki Dziennik Wojewódzki N° 13 z dnia 26 maja 1934 r.), (a także do Zarządzenia Wojewody Kieleckiego z dnia 9 lutego 1935 r. – Kielecki Dziennik Wojewódzki N° 4 z dnia 1 marca 1935 r. ) wymieniony został Lubański Artur-Grzegorz, s. Albina i Zofji, urodzony 15.02.1902 r. w Cieślinie (nr listy poborowej 2389) o nieznanym miejscu zamieszkania. W rzeczywistości chodziło tu o urodzonego w Cieślinie w dniu 02/15.02.1902 roku Artura Jerzego Lubowskiego, syna Albina Bronisława i Zofii zd. Lorenc,

– 1934 – Cieślin wszedł do do gminy wiejskiej Dłużec z siedzibą władz gminy w Wolbromiu. Najbliższa poczta i sąd grodzki znajdowały się w Wolbromiu, ubezpieczalnia społeczna w Krakowie, sąd okręgowy w Kielcach, zaś apelacyjny w Krakowie (od 01.10.1934 r.),

– 02.09.1936 – w załączniku do Zarządzenia Wojewody Kieleckiego, o poszukiwaniu osób, uchylających się od powszechnego obowiązku wojskowego (Kielecki Dziennik Wojewódzki N° 23 z dnia 31 października 1936 r.) wymieniony został Rychter Antoni, s. Roberta i Pauliny, urodzony 09.09.1904 r. w Sosnowcu (nr listy poborowej 1434), który miał zamieszkiwać w Cieślinie, 

– 1936 – ze sprawozdania z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 01.04.1936 roku do 31.03.1937 roku oraz finansowego za rok 1936 dowiadujemy się, że Oddział w Zagłębiu Dąbrowskim w roku sprawozdawczym (1936) przystąpił do budowy własnego schroniska pod wsią Bydlin (stacja Rabsztyn) w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej (mowa o tzw. „domu narciarza” na terenie Cieślina pod Bydlinem). W 1936 roku wykończono fundamenty łącznie z suterynami, w których mieścić się miały kuchnie, łazienki i umywalnie, oraz postawiono zrąb. Zarząd Oddziału miał nadzieję w roku 1937 schronisko wykończyć i oddać turystom do użytku.

– 05.1937 – pod koniec tego miesiąca, z myślą o turystach i narciarzach, nastąpiło poświęcenie i otwarcie schroniska („Schronisko nad Białą Przemszą”), zwanego popularnie „domem narciarza” w rejonie Psiej Górki pod Bydlinem. Schronisko wybudowane zostało przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie z siedzibą w Krakowie w ramach zamierzeń, w których planowano zrobić z Bydlina wieś letniskową. Nieopodal schroniska miały powstać 3 naturalne plaże i miejsce kąpielowe. W planach było też sztuczne spiętrzenie wody dla celów kąpielowych i sportu kajakowego. Obiekt nie cieszył się jednak powodzeniem, rzekomo miało w nim straszyć. Po II wojnie światowej budynek został rozebrany i przeniesiony do Sanatorium w Rabsztynie. Budynek ten nadal znajduje się na terenie obecnego Małopolskiego Szpitala Chorób Płuc i Rehabilitacji im. Edmunda Wojtyły i do dziś jest zamieszkały. Został on wpisany do rejestru zabytków Gminy Klucze pod numerem 24.