Rodzina Męcińskich

Męcińscy to dawna rodzina, której nazwisko wzięło się najprawdopodobniej od dóbr Męcina w powiecie limanowskim w Małopolsce, zaś pisali się „z Kurozwęk”, miejscowości położonej obecnie w powiecie staszowskim w województwie świętokrzyskim. Herbarze wspominają o istnieniu miejscowości Męcina w dawnym województwie lubelskim, lecz dziś nie sposób takowej ustalić. W szczycie swej świetności Męcińscy byli najbogatszym polskim rodem z majątkiem szacowanym w 1794 roku na ówczesne 30 milionów złotych (dziś byliby multimiliarderami). O potędze tego rodu świadczą nie tylko ich posiadłości ciągnące się od Małopolski po Wielkopolskę, pełnione urzędy, ale głównie pochodzenie, które plasuje ich jako najstarszy polski ród, a biorąc pod uwagę wcześniejsze lata jako jeden z najstarszych w Europie. Ród ten znany jest był od XIII wieku, zaś w XVII wieku podzielił się na dwie linie: żarecką hrabiowską i działoszyńską szlachecką. Nas interesuje linia żarecka, której przedstawiciele dziedziczyli dobra Cieślina i Kwaśniowa w latach 1761-1809. Byli to kolejno: Walenty, Adam i Wojciech Męcińscy oraz Ewa Lanckorońska zd. Męcińska. Byli oni właścicielami również innych pobliskich miejscowości, min. sąsiedniego Bydlina, czy też Rodak. Wywód genealogiczny rodu Męcińskich oparłem na opracowaniu nieznanego autora z końca XVIII wieku „Wiadomość o familii Męcińskich od Roku 1500″ znajdującym się w Archiwum Poleskich z Rokitna Szlacheckiego ( AP Kat. – zesp. 386). Opracowanie to jest praktycznie tożsame z informacjami zawartymi w wydanym kilkadziesiąt lat później „Herbarzu Polski” Kacpra Niesieckiego, a konkretniej z uzupełnieniem wydania dokonanym przez J.N. Bobrowicza. Nie mnie dociekać, czy to wzorowanie się, plagiat, czy też autorem tego opracowania był … autor uzupełnienia. Ponadto wykorzystano informacje zawarte w „Tablicy genealogicznej rodziny Męcińskich, herbu Poraj, od roku 1421″ opracowanej przez Wojciecha na Wielądkach Wielądko w 1810 roku (AGAD zesp. 2/2844). Ponadto korzystałem z opracowania Bogdana Henryka Łuszczyńskiego „Silva heraldica. [T.5], [Litery Ł-N]” (ze zbiorów BN w Warszawie). W powyższych opracowaniach występuje trochę nieścisłości przy niektórych osobach, ale trudno jednoznacznie wskazać prawdziwą treść.

Ród Męcińskich pieczętował się herbem Poraj (po łacinie Alba Rosa, czyli Róża). Była to biała róża o 5 listkach w czerwonym polu pod nazwiskiem Poray. Ród Porajów pochodził od familii rzymskiej Rozynów, która przeniosła się potem
do Czech i przybrała imię Porajów. Z rodu tego wywodzili się: św. Wojciech Arcybiskup Gnieźnieński przybyły z Czech do Polski za króla Mieczysława, a także Gaudencycisz Bogumił Arcybiskup Gnieźnieński, Jozefat Arcybiskup Potocki oraz Wincenty Kadłubek Biskup Krakowski – również zaliczeni w poczet świętych i błogosławionych. W późniejszym czasie ród ten przyjął nazwisko Kurozwęckich od hrabstwa Kurozwęki leżącego w ówczesnym województwie sandomierskim. Ostatnim dziedzicem tegoż hrabstwa był Piotr Kurozwęcki, będący najpierw marszałkiem nadwornym królewskim, następnie kasztelanem sandomierskim oraz podskarbim wielkim koronnym. Swoją jedyną córkę wydał za Jana Lanckorońskiego, łowczego sandomierskiego, oddając mu jednocześnie hrabstwo Kurozwęki, które w późniejszym czasie dostało się w ręce Sołtyka, wojewody sandomierskiego. Braćmi rodzonymi Piotra byli: Krzesław, generał wielkopolski, następnie kasztelan wiślicki oraz kasztelan lubelski, poseł króla Kazimierza Wielkiego do papieża Mikołaja V; Stanisław, podkanclerzy koronny oraz drugi Stanisław, podskarbi nadworny koronny, starosta wieluński i krzepicki. Oni to rozmnożywszy znaczne potomstwo przyjęli nazwisko Męcińskich z Kurozwęk i odtąd ród ten bierze początek.

Tablica genealogiczna rodziny Męcińskich, herbu Poraj, od czasów protoplasty rodu Poray.
1. Slavník (Sławnik Sławikowic) (ur. ok. 910 r. – zm. 981 r.). Książę Libic (Czechy). Jego żoną była Střezislava (ur. przed 920 r. – zm. ok. 987 r.). Mieli 6 synów i najprawdopodobniej także córki, oraz 2 synów przyrodnich:
1.1. Soběslav (Slavníkovec) (ur. ok. 944 r. – zg. 07.09.1004 r. Praga). Książę libicki.
1.2. Spycimír (Spytymir Sławnikowic) (ur. ok. 949 r. – zg. 28.09.995 r. Libice Nad Cidlinou). Książę libicki, zabity wraz z rodziną.
1.3. St. Vojtěch (Święty Wojciech, Adalbert Sławnikowic) (ur. 956 r. Libice Nad Cidlinou – zg. 23.04.997 r. Święty Gaj, Polska). Książę z rodu Sławnikowiców, biskup Pragi, misjonarz do Prus, męczennik, zabity przez Prusów, święty Kościoła katolickiego, patron Polski, Czech i Węgier.
1.4. Pobraslav (Pobrasław Sławnikowic (Slavnik)) (ur. ok. 951 r. – zg. 28.09.995 r. Libice). Książę libicki, zabity z rodziną.
1.5. Čáslav (Czasław – Czesław Sławnikowic (Slavnik)) (ur. 0k. 955 r. – zm. 28.09.995 r. Libice). Książę libicki, zabity z rodziną.
1.6. Stojslava of Bohemia (Stojslava Rurikid (of Czechia), Przemyslid) (ur. 953 r. Libice Nad Cidlinou – zm. 977 r. obwód kijowski, Ukraina). Księżna, pierwsza żona Włodzimierza Wielkiego.
1.7. Radzim (Radzym) Gaudenty (ur. ok. 960-970 r. – zm. 12(21).10.1006 (1011) r. Gniezno). Brat przyrodni z nieznanej matki, pierwszy arcybiskup gnieźnieński oraz metropolita na ziemiach polskich.
1.8. Radła (ur. – zm.). Brat przyrodni.
1.9. Pořej (Porzej – Poraj Sławnikowic (Slavnik)) (ur. ok. 959 r. Libice Nad Cidlinou – zm. 28.09.995 r. Libice Nad Cidlinou). Książę czeski. Jego synem był:
1.9.1. Marcin z Kurozwęk h. Poraj (ur. ok. 990 r. – zm.). Hrabia.
1.9.1.1. Mistigenuus z Kurozwęk h. Poraj (ur. – zm.). Hrabia.
1.9.1.1.1. Spitygniew z N h. Poraj (ur. – zm.). Rycerz w świcie ks. Henryka sandomierskiego (~1146).
1.9.1.1.1.1. Czestek z Czestkowic h. Poraj (ur. – zm.). Wzmiankowany w latach 1220-1227.
1.9.1.1.1.2. Zawisza z N h. Poraj (ur. – zm.). Kanonik krakowski (~1214).
1.9.1.1.1.3. Jakub z Jemielna h. Poraj (ur. – zm. 06.08.1223 r.). Jego synem był:
1.9.1.1.1.3.1. Spitygniew (Spycignew) z Jemielna i Dąbrowy Zielonej h. Poraj (ur. ok. 1220 r. – zm. 1268 r.). Wojewoda łęczycki (1248-1254). W 1248 roku otrzymał od ks. mazowieckiego Dąbrowę Zieloną, Rogaczów, Małuszyce, Tralino i Screpsevo. Jego synami byli:
1.9.1.1.1.3.1.1. Ninogniew z N h. Poraj (ur. – zm.). Wojewoda sieradzki (1286).
1.9.1.1.1.3.1.2. Zawisza z Dąbrowy Zielonej h. Poraj (ur. przed 1250 r. zm. 1316 r.). Łowczy sieradzki (1264-1268), kasztelan rozpierski lub spicymierski (1271), kasztelan sieradzki (1273-1276), wojewoda sieradzki (1285), kasztelan kaliski (1288), wojewoda sieradzki (1291-1299) i (1311). Jego synami byli:
1.9.1.1.1.3.1.2.1. N (Zawisza?) z Suchcic h. Poraj (ur. ok. 1310 r. – zm. ok. 1350 r.). Wzmiankowany w 1336 roku. Jego synem był:
1.9.1.1.1.3.1.2.1.1. Piotr z Gruszczyc h. Poraj (ur. – zm. po 1387 r.). Chorąży sieradzki, wzmiankowany w latach 1376-1387.
1.9.1.1.1.3.1.2.2. Albert (Wojciech) Poraj h. Poraj (ur. ok. 1300 r. – zm. ok. 1340 r.). Komes, stolnik królowej (1325).
1.9.1.1.1.3.1.2.3. N z Młynów h. Poraj (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.4. Dobiesław z N h. Poraj (ur. ok. 1280 r. – zm. po 1325 r.). Koniuszy sandomierski (1311), kasztelan małogoski (1316-1325). Posiadane potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.4.1. Jakub z Kozłowa i Krasowa h. Poraj (ur. – zm. po 1358 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.4.2. Czestek z Ludyni i Strobina h. Poraj (ur. – zm. po 1358 r.). Kanonik krakowski, dziekan kolegiaty św. Floriana w Krakowie.
1.9.1.1.1.3.1.2.4.3. Jan z Jemielnicy i Motyczna h. Poraj (ur. – zm. po 1358 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.4.4. Mikołaj z Lipna i Łagiewnik h. Poraj (ur. – zm. po 1358 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.4.5. Dobiesław z Lipna i Łagiewnik h. Poraj (ur. – zm. po 1358 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5. Czestek z Chodowa h. Poraj (ur. ok. 1270 r. – zm. przed 1329 r.). Chorąży i podkoniuszy sandomierski. Jego żoną była Dobieslawowna Kurozwęcka (Odrowąż) (ur. ok. 1275 r. – zm.). Jego synami byli:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.1. Ninogniew z Chmielnika h. Poraj (ur. – zm. przed 06.03.1343 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.2. Tomasz z Wilczyna h. Poraj (ur. – zm. po 1348 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.3. Janek Częstkowic z Tokarzewa i Jakubowa h. Poraj (ur. – zm.). Wzmiankowany w 1320 r.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4. Zawisza z Chodowa Czestkowicz h. Poraj (ur. ok. 1300 r. – zm. po 15.12.1341 r.). Podkoniuszy sandomierski (1331), chorąży sandomierski (1335-1341). Jego synami byli:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.1. Jakub z Młynów, Szańca, Michałowa i Kośmirzowa (Młyński) h. Poraj (ur. – zm. 1392 r.). Stolnik krakowski (1384-1391). Był żonaty z Jadwigą N (ur. – zm. po 1425 r.), z którą miał 2 córki:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.1.1. Halszka (Elżbieta?) z Młynów i Szańca (ur. – zm. przed 1409 r.). Żona Mikołaja z Iwanowic Pieniążka (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.1.2. Małgorzata z Młynów i Szańca h. Poraj (ur. – zm. po 1401 r.). Żona Mścisława z Gór Pieniążka v. Obulec (ur. – zm. 1410 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.2. Jan Kurozwęcki z Kurozwąk h. Poraj (ur. ok. 1320 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.3. Mikołaj Kurozwęcki z Kurozwąk h.Poraj (ur. ok. 1320 r. – zm.). Kanonik wiślicki (1345), kanonik krakowski (1347), proboszcz w Wiślicy (1351), proboszcz w Skalbmierzu (1359), prebendarz św. Wojciecha.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.4. N z Młynów h. Poraj (ur. – zm.). Był żonaty z N z Kowali h. Sulima, z którą miał syna:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.4.1. Zawisza z Kowali Gamrat h. Sulima (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5. Dobiesław z Chodowa i Kurozwęk h. Poraj (ur. ok. 1315 r. – zm. przed 28.08.1397 r.). Podstoli krakowski (1345-1351), podkomorzy sandomierski (1351), kasztelan wiślicki (1356), wojewoda krakowski (1367-1368), kasztelan krakowski (1380-1397). Żył bardzo długo, przeżywszy trzech synów. Gorliwy stronnik Ludwika Węgierskiego i jego córek, bardzo wybitną rolę odegrał w sporach o koronę polską, sprawował wraz z synem Zawiszą i Sędziwojem z Szubina władzę namiestniczą w Polsce w 1381 roku. Otrzymał prawo niemieckie dla wsi swej Chodowa. Jego żoną była N, wnuczka Piotra Bogorii ze Skotnik Kurozwek h. Poraj (Bogorii i Stolnik) (ur. ok. 1310 r. – zm.), z którą miał 3 synów i 2 córki:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.1. Zawisza z Kurozwęk i Młynów h. Poraj (ur. 01.1320 r. – zm. 12.01.1382 r.). Kanonik krakowski (1353-1364), archidiakon krakowski (1366-1368), podkanclerzy królowej Elżbiety (1371), podkanclerzy koronny (1372), kanclerz koronny (1374), obrany biskupem krakowskim 24.03.1380 roku, umarł w wypadku. Gorliwy stronnik Elżbiety Łokietkówny i Ludwika Węgierskiego, szybko posuwał się w godnościach. Podkanclerstwo wyjednał sobie po Janku z Czarnkowa, którego Elżbieta z podpuszczenia Zawiszy zasadziła za jakież przewinienie na banicje. Wymurował w katedrze krakowskiej kaplice Najświętszej Marii Panny i Trzech Króli, zwaną kaplicą Rożyców, której uposażenie powiększył jego synowiec Mikołaj w 1436 roku.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.2. Mikołaj Dobiesławic z Kurozwęk h. Poraj (ur. ok. 1350 r. – zm. 1383 r.). Archidiakon lubelski, kanonik krakowski (1383).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.3. Dorota z Kurozwęk h. Poraj (ur. ok. 1340 r. – zm. po 04.02.1398 r.). Żona Mikołaja Strzała z Zawady (ur. – zm. po 1391 r.) – ślub 1388 rok.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.4. Małgorzata z Kurozwęk h. Poraj (ur. 1345 r. – zm.). Żona Zbigniewa z Oleśnicy (ur. – zm.) – ślub przed 1367 rokiem.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5. Krzesław z Chodowa, Michałowa i Kurozwęk h. Poraj (ur. ok. 1330 r. – zm. ok. 1392 r.). Dziedzic Kurozwąk, Michałowa, Grzybowa, Luboczy, Jazdowic i licznych innych innych włości, kasztelan i sędzia generalny ziemi sandeckiej (1375), kasztelan sandomierski (1384), starosta generalny wielkopolski (1387-1389), starosta łucki (1388). W 1363 roku otrzymał prawo magdeburskie dla wsi Chodowa i Woli, a w 1370 roku dla wsi Kolosy. Wybudował i uposażył kościół parafialny w Chodowie. Jego żoną była Małgorzata z Melsztyna (Grzybowa?) (ur. ok. 1340 r.- zm. po 01.10.1406 r.). Posiadane potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.1. Mikołaj „Białucha” z Michałowa i Młynów h. Poraj (ur. przed 1380 r. – zm. 04.06.1438 r.). Kasztelan wojnicki (1399), wojewoda sandomierski (1409), kasztelan krakowski (1430), starosta sieradzki (1410-1418), starosta krakowski (1418-1431) oraz (1432-1438), hetman na wojnie z Krzyżakami (1433), opiekun królestwa w ziemi krakowskiej (1434). Jego żonami były Katarzyna z Dąbrowy h. Wadwicz (ur. – zm. po 1409 r.), Katarzyna z Charsznicy (ur. – zm. po 1413 r.) i Katarzyna Kachna z Melsztyna h. Leliwa (ur. przed 1395 r. – zm. 23.03.1467 (lub 1468) r.). Marszałkówna nadworna, wojewodzianka krakowska, starościanka biecka i krakowska, księżna mazowiecka, kasztelanowa wojnicka i krakowska, wojewodzina sandomierska, starościna sieradzka i krakowska. Z pierwszą żoną miał córkę:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.1.1. Małgorzata z Michałowa i Kurozwęk h. Poraj (ur. przed 1410 r. – zm. po 1435 r.). Jej mężem był Mikołaj z Wiśnicza, Sobienia, Dubiecka Kmita h. Szreniawa (ur. ok. 1410 r.- zm. 1447 r.). Kasztelan przemyski (1433-1447), kasztelan lwowski.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.2. Jan z Chodowa, Damianic i Góry h. Poraj (ur. przed 1380 r. – zm. 13.05.1432 r.). Podstarości krakowski (1428), burgrabia krakowski (1428-1434), po ślubie sprzedał swoje wioski i zaczął się pisać „Jan z Góry”. Jego żoną była Świętochna z Góry (Zbylitowskiej) Górka h. Janina (ur. – zm.), z którą miał potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.2.1. Jan z Góry h. Poraj (ur. – zm. ok. 1421 r.). Jego żoną była Małgorzata z Charłupi h. Świnka (ur. ok. 1370 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.3.2. Mikołaj z Góry Zbylitowskiej h. Poraj (ur. – zm. po 1435 r.). W 1423 roku i w 1426 roku oddaje swoją kamienice w Krakowie w dożywocie stryjowi Mikołajowi i jego żonie Katarzynie. Miał żonę NN, z którą miał syna:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.3.2.1. N z Góry h. Poraj (ur. – zm.). Żył w połowie XV wieku.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.3.3. Małgorzata z Góry h. Poraj (ur. – zm.). Jej mężem był Żegota z Filipowic i Bobina h. Warnia (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.3. Henryk z Kolosów h. Poraj (ur. – zm.). Proboszcz w Radomsku (1406).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.4. Małgorzata z Chodowa h. Poraj (ur. – zm. po 1427 r.). Jej mężem był Stoigniew z Czapli, z Czapel [Wielkich] (ur. – zm. po 1408 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5. Dobiesław Kurozwęcki z Grzybowa, Kurozwęk, Szańca i Zalesia h. Poraj (ur. ok. 1360 r. – zm. po 18.02.1434 r.). Dziedzic Kurozwęk, Grzybowa, Michalowa, Mlodzowa, Szańca i Zalesia, podstarości krakowski (1426-1432), burgrabia krakowski (1433). Miał 2 żony: Dzichna Kurozwęcka (ur. ok. 1370 r. – zm. po 1405 r.) oraz Wichna Kurozwęcka (ur. ok. 1380 r. – zm. ok. 1419 r.). Posiadał córkę i syna z drugiej żony:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.1. Offka (Apolonia-Połonka) z Kurozwąk Kurozwęcka (ur. ok. 1420 r. – zm. ok. 1499 r.). Żona Jana z Birkowa Chrzelowskiego (ur. ok. 1400 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.2. Dobiesław z Zalesia (ur. – zm. po 16.05.1488 r.).
zaś z pierwszej żony:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.3. Zawisza z Grzybowa (ur. 1404 r. – zm. 1424 r.). Kleryk krakowski (przed 1419), scholastyk skalbmierski (1420-1424), altarysta w Pełczyskach.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4. Krzesław „Półtorabka” Kurozwęcki h. Poraj (ur. 1405 r. Sandomierz – zm. po 13.09.1459 r.). Starosta generalny krakowski (1435), podkomorzy sandomierski (1436-38), kasztelan wiślicki (1438-41), starosta generalny wielkopolski (1440-43), kasztelan lubelski (1444), starosta piotrkowski i pilzneński (1448), poseł do papieża Mikołaja V. Jego żoną była Ewa „Czarna” Goszycka – Gorzycka h. Sulima (ur. ok. 1410 r. Sandomierz – zm. ok. 1463 r.). Posiadane potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.1. Piotr „Piorun” Kurozwęcki z Kurozwąk h.Poraj (ur. 1436 r. – zm. 1499 r. Wiedeń). Kanonik włocławski (1457), kanonik gnieźnieński, marszałek nadworny koronny (1475-1479), podskarbi wielki koronny (1479), starosta generalny krakowski (1491-1495), starosta oświęcimski (1491-1494), kasztelan sandomierski (1494-1495), starosta wieluński. Miał córkę:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.1.1. … (ur. – zm.). Wydaną za Jana Lanckorońskiego (ur. – zm.), po której Kurozwęki dostały mu się.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.2. Stanisław Kurozwęcki h. Poraj (ur. ok. 1440 r. – zm. przed 02.07.1492 r.). Kanonik katedralny krakowski (1461), sekretarz królewski (1468), podkanclerz koronny (1476), kanclerz wielki koronny (1477-1479), administrator archidiecezji Gniezno (1480), kanonik włocławski, kielecki i gnieźnieński.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.3. Krzesław Kurozwęcki z Kurozwąk h.Poraj (ur. ok. 1440 r. – zm. 05.04.1503 r. Wolbórz). Kanonik gnieźnieński (1459), kanonik włocławski (1461), kanonik krakowski (1476), kantor poznańskiej kapituły katedralnej (1480-1484), dziekan gnieźnieński (1478-1494) i krakowski (1493), sekretarz królewski (1476), kanclerz wielki koronny (1483-1487), biskup kujawski (1494).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.4. Mikołaj „Wrzód” Kurozwęcki z Kurozwąk h. Poraj (ur. – zm. 1507 r.). Kasztelan rozprzański i sieradzki (1485), wojewoda lubelski (1502), starosta sieradzki. Żonaty był z Ewą z Rytwian (ur. ok. 1463 r. – zm. ok. 1508 r.), córką Jana Rytwiańskiego i Anny Odrowąż z Wojciechowa, z którą miał 2 synów i córkę:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.4.1. Adam (ur. ok. 1485 r. – zm. ok. 1511 r.). Jego żoną była Jadwiga Tenczyńska (ur. ok. 1485 r. – zm. ok. 1560 r.), z którą miał córkę:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.4.1.1. Anna (ur. ok. 1505 r. – zm. 1542 r. Kieżmark). W 1523 roku poślubiła Hieronima v. Jarosława Łaskiego (ur. 1496 r. – zm. 1541 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.4.2. Hieronim (ur. ok. 1490 r. – zm.). Starosta szydłowski. Jego żoną była Barbara Krupka (ur. – zm. po 1519 r.), córka Erazma z Krakowa, mieszczka krakowska.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.4.3. Elżbieta (ur. ok. 1490 r. – zm. po 1537 r.). Jej mężem był Jan Oleśnicki h. Dębno (ur. ok. 1490 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.5. Jan „Lubelczyk” Kurozwęcki z Kurozwąk h.Poraj (ur. ok 1430 r. – zm. 04.05. 1480 r.). Student uniwersytetu krakowskiego (1459), starosta piotrkowski (1468), dworzanin królewski. Pierwszą jego żoną była nieznana Kurozwęcka (ur. ok. 1440 r. – zm.), zaś drugą Anna Tarnowska z Tarnowa h. Leliwa (ur. ok. 1440 r. Wiślica – zm. po 1511 r.), córka Jana Feliksa Tarnowskiego i Anny z Oleśnicy, z którą miał syna:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.5.1. Jan (ur. 1478 r. – zm. 1490 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6. Dobiesław „Lubelczyk” Kurozwęcki z Kurozwąk h.Poraj (ur. 1436 r. – zm. przed 23.05.1496 r.). Bliźniak Piotra, student uniwersytetu krakowskiego (1456), zamierzał poświęcić się stanowi duchownemu, otrzymał już nawet kanonię gnieźnieńską, ale zmieniwszy zamiar zrzekł się jej na rzecz brata Krzesława (1459), dworzanin królewski (1471), kasztelanem rospurski [rozpierski] (1472-1480), krajczy koronny (1476-1479), wojewoda lubelski (1484), wojewoda sandomierski (1494) oraz hetman generalny króla polskiego (1475). Ożeniony z Elżbietą hr. Tarnowską (ur. ok. 1543 r. – zm. ok. 1530 r.), córką Jana Amora „Młodszego” Tarnowskiego i Zygmunty z Goraja i Szczebrzeszyna, kasztelanką krakowską, z którą miał syna:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1. Stanisław Kurozwęcki v. Krzepicki h. Poraj (ur. ok. 1470 r. – zm. po 18.02.1518 r.). Starosta krzepicki i wieluński, podskarbi nadworny koronny. Żonaty z Zofią Zborowską (ur. ok. 1490 r. – zm. 03.09.1544 r.), córką Andrzeja Zborowskiego i Elżbiety Szydłowieckiej h. Odrowąż, z którą miał córkę i kilku synów, w tym:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.1. Barbara (ur. – zm. 1545 r. Poznań). Żona Andrzeja Górki h. Łodzia (ur. – zm. 03.12.1551 r.). Starosta wieluński (1528), kasztelan kaliski (1532), kasztelan poznański (1535), starosta generalny wielkopolski (1536) oraz starosta gnieźnieński, wałecki, buski, jaworowski i kolski.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.2. Paweł (ur. – zm. 1546 r.). Dziedzic Męcinic, Białki, Drwic i Świeszkowic.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3. Wojciech z Kurozwęk Męciński h. Poraj (ur. – zm.). Hrabia. Nabywszy dobra Męciny, jako pierwszy przybrał od nich nazwisko Męciński. Ożeniony z Jadwigą z Szamotuł Szamotulską (ur. – zm.) wydał na świat znaczne potomstwo. Potomkami jego byli:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1. Wojciech Męciński (ur. – zm. przed 1587 r.). Pan dziedziczny na Nowym Dworze, Osmolicach, itd. Starosta krzepicki (1551). Ożenił się z Barbarą z Kobylan Kobylańską (ur. – zm. 1572 r.), wziąwszy z nią w posagu dobra Działoszyn, Trębaczów, Prusicko, Danków, Parzymiechy, itd. Był on ojcem:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.1. Anna (ur. – zm.). Żona najpierw Stanisława Zbarawskiego [Zbąskiego?], a następnie Jana Sienieńskiego, wojewody podolskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.2. Wojciech (ur. – zm.). Miał 2 córki:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.2.1. Barbara (ur. – zm.). Wyszła za mąż za Jana z Pilicy Korycińskiego (ur. – zm. 1633 r.), kasztelana oświęcimskiego,
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.2.2. Zofia z Kurozwęk (ur. – zm.). Wyszła za Seweryna Kurdwanowskiego z Kurdwanowa h. Półkozic, podwojewodzi czerskiego (ur. ok. 1560 r. – zm. 1643 r.). Była bezpotomna.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.3. Jan Olbracht (ur. – zm. przed 1625 r.). Osiadł w województwie lubelskim, gdzie był dziedzicem dóbr Żyrzyn z przyległościami i innych, które dostały się Jezuitom, a po kasacie tegoż zakonu, równemu jak inne podpadły losowi. Był pułkownikiem znaku pancernego. Poślubiwszy Felicjannę Głogowską (Głoskowską) spłodził z nią:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.3.1. Stanisław (ur. – zm. przed 1625 r.). Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.3.2. Wojciech (ur. 1598 r. Osmolice – zm. 23.03.1643 r. Nagasaki). Studiował na Akademii Krakowskiej. Odziedziczył 17 wsi i miasteczko Nowodwór, które pomimo protestów rodziny zapisał na uposażenie kolegium św. Piotra w Krakowie. Swoją część po bracie Stanisławie na dobrach Rzyczynie w Lubelskim zapisał Jezuitom. Po skończeniu studiów w Krakowie udał się w podróż – przez Pomorze Szczecińskie i Rzeszę Niemiecką do Belgii, Francji, a w 1619 roku do Włoch, gdzie zaczął kolejne studia, tym razem na uniwersytecie w Padwie. Dwa lata później wstąpił w Rzymie do nowicjatu jezuickiego św. Andrzeja na Kwirynale.o. Podczas pobytu w Rzymie zdecydował, że zostanie misjonarzem w Japonii. W 1626 roku wyjechał do Portugalii, gdzie ukończył studia teologiczne i zimą 1628 roku uzyskał święcenia kapłańskie. W 1633 roku wyjechał do Indii i wylądował w Goa, gdzie poświęcił się pracy charytatywnej w szpitalach dla ubogich. W maju 1634 roku przybył na tereny obecnego Wietnamu, gdzie przebywał przez rok, zaś w kwietniu 1635 roku przybył do Malakki, gdzie leczył chorych żołnierzy. Pod koniec czerwca 1636 roku udał się do Makau i stamtąd próbował bezskutecznie przedostać się do Japonii. Okręt, którym płynął, został porwany przez Holendrów i skierowany na Formozę. W 1637 roku uciekł ze statku holenderskiego w czasie transportowania więźniów do Batawii. Z Makau został skierowany do Kambodży gdzie został przełożonym tamtejszej misji i zyskał poważanie króla. W lutym 1642 roku odpłynął do Manili na Filipinach, a skąd w przebraniu Chińczyka przedostał się do twierdzy Kagoshima, na Półwyspie Satsuma. W Japonii 13.08.1642 roku wraz z towarzyszami został odkryty przez ludzi sioguna Iemitsu Tokugawa i następnie 21.08.1642 roku przewieziony został do Nagasaki, gdzie poddany był torturom, co przyczyniło się do jego śmierci. Zginął 23 marca 1643 w Nagasaki. Starania o jego beatyfikację, podejmowane dwukrotnie przez polskich jezuitów, okazały się jednak nieskuteczne.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.4. Krzysztof (ur. – zm.). Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5. Andrzej Mikołaj (ur. – zm. 1600 r.). Kasztelan wieluński(1590-99), starosta brzeźnicki, krzepicki i wieluński, dziedzic na Dukli, Barwinku, Działoszynie, Trębaczowie, Izrusichu, i Kobylanach, Deputowany na Trybunał Radomski wybrany na Sejmie w 1591 roku. Był on żonaty najpierw z Katarzyną Anną z Choczwi Bal h. Gozdawa (ur. – zm.), a następnie z Barbarą Ługowską (ur. – zm.), z którą miał jedną córkę:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.1. Helena (ur. – zm.).
natomiast z pierwszego małżeństwa doczekał się następującego potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.2. Katarzyna (Konstancja) (ur. – zm.). Wyszła za mąż za Krzysztofa Parysa Drohojowskiego (ur. – zm.), a następnie za Michała z Zakliczyna Jordana (ur. – zm. 1664 r.), z którymi miała synów:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.2.1. Stanisław Parys Dohojowski (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.2.2. Franciszek Jordan (ur. – zm. 1694 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.3. Barbara (ur. – zm.). Żona Piotra Gołuchowskiego (ur. – zm. 1618 r.), wojskiego sandomierskiego, a następnie Marcina Oborskiego (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4. Jan (ur. – zm. 1661 r.). Rotmistrz, w 1620 roku w bitwie pod Cecorą dostał się do niewoli tatarskiej, z której się wykupił. Był panem dziedzicznym na Kobylanach i Makowiskach. Jego żoną była Barbara Ługowska (ur. – zm. 1662 r.), córka Aleksandra Ługowskiego, starosty lelowskiego, wdowa po Mikołaju Jordanie, z którą miał 2 córki i 3 synów:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.1. Teofila Helena (ur. – zm.), zaślubiona Bogusławowi Potockiemu (ur. – zm.), podkomorzemu halickiemu (1682), z którym posiadała potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.1.1. Konstancja (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.1.2. Andrzej Jerzy (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.2. Teodora (ur. – zm.), zaślubiona Samuelowi Orzechowskiemu (ur. – zm.), chorążemu lubelskiemu.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.3. Szymon (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4. Wacław (ur. – zm. 1679 r.). Jego pierwszą żoną była Anna Potocka (ur. – zm. 1692 r.), z którą posiadał poniższe potomstwo, zaś później ożenił się z Koźmińską (ur. – zm.):
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.1. Marianna (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2. Szymon (ur. – zm. 1726 r.). Jego żoną była Zofia Celińska (ur. – zm.), z którą posiadał potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.1. Józef (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2. Jacek (ur. – zm. 1773 r.). Jego żoną była Regina Kozubowska (ur. – zm. przed 1822 r.), z którą posiadał potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.1. Wojciech (imię zakonne Józef) (ur.1743 r. Siemiechów – zm. 1813 r. Kraków). Uczył się w szkołach jezuickich, początkowo w Przemyślu, a następnie w Krakowie. W 1765 roku wstąpił do zakonu franciszkańskiego w Wieliczce, przybierając imię Józef, a w 1766 roku przyjął święcenia kapłańskie w Krakowie. Działał i przebywał w licznych klasztorach w ówczesnej Polsce (Kraków, Wieliczka, Stobnica, Pilica, Lublin) oraz na Górnym Śląsku (Góra Św. Anny), głównie jako kaznodzieja. W latach 1774-1775 był kaznodzieją klasztoru na Górze Św. Anny, w tymże klasztorze został gwardianem w 1800 roku 1800 i funkcję tę piastował do 1801 roku. Ponadto piastował także w tych klasztorach na przemian urzędy: gwardiana, definitora, wikariusza prowincji małopolskiej i komisarza generalnego konwentów wielkopolskich. Pod koniec życia został kapelanem i kaznodzieją więzień krakowskich. Wg „Encyklopedii kościelnej” zmarł w 1815 roku w Krakowie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2. Piotr (ur. – zm.). Był kapelmistrze w Ołomuńcu. Jego żoną była Weronika z Tamburgów [Tauberów], pierwszego Męciński, drugiego ślubu Maderowa (ur. ok. 1749 r. – zm. 28.08.1811 r. Kraków), z którą posiadał potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1. Antoni (ur. ok. 1773 r. Ołomuniec – zm. 20.01.1829 r. Kraków). Artysta muzyk, organista w Bazylice Mariackiej w Krakowie. Jego pierwszą żoną była Franciszka … (ur. ok. 1770 r. – zm. 18.11.1797 r. Kraków); drugą Józefa Obtułowicz [Obtołowicz] (ur. ok. 1770 r. – zm. 18.03.1818 r. Kraków), c. Łukasza Obtułowicza i Małgorzaty z Fobrów , poślubioną 07.12.1799 r. w Krakowie; zaś trzecią Domicella Zarzecka (ur. 05.05.1786 r. Kaniewo – zm. 21.03.1870 r. Kraków), guwernantka, córka Jana Zarzeckiego, kapitana Wojsk Polskich, i Elżbiety z Cedrońskich, poślubioną 14.07.1818 roku w Krakowie (16.07.1918 r. ślub kościelny). Posiadane potomstwo:
a) z Józefą Obtułowicz:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.1. Ludwik (ur. 08.1802 r. – zm. 09.10.1802 r. Kraków).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.2. Franciszek Seraficki Karol (chrz. 25.10.1802 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.3. Joanna Marianna (chrz. 29.06.1805 r. Kraków – zm. ).
a) z Józefą Obtułowicz:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.4. Antonina Maryanna (ur. 12.04.1819 r. Kraków – zm. ).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.5. Karolina Salomea (ur. 27.10.1820 r. Kraków – zm. ).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.6. Florentyna Justyna (ur. 12.06.1825 r. Kraków – zm. ). W dniu 19.03.1851 roku poślubiła w Krakowie Stanisława Adama Rayskiego (ur. ok. 1823 r. – zm.), urzędnika Rady Miejskiej Krakowa i obywatela tego miasta. Posiadane dzieci:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.6.1. Leon Michał (ur. 01.06.1851 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.6.2. Stanisław Adam Apolinary (ur. 09.02.1853 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.6.3. Barbara Maryanna Antonina (ur. 04.12.1855 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.6.4. Symforian Stefan Józef (ur. 21.08.1858 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.2.1.7. Elżbieta Urszula (ur. 21.10.1828 r. Kraków – zm. 27.04.1832 r. Kraków).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.3. Kajetan Ignacy (ur. 1751 – zm. przed 1822 r.). Był komornikiem granicznym wieluńskim (1782), dziedzicem wsi Gołyszyna w powiecie olkuskim (1790-1801). Jego żoną była Marianna Martyna Woźnicka (ur. – zm. 1813 r.), córka Feliksa Ciołek Woźnickiego i Ewy Straszewskiej, z którą posiadał dzieci:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.3.1. Andrzej (chrz. 29.11.1788 r. Wysocice – zm.). Służył w wojsku polskim.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.3.2. Józef Benedykt Felicyan (ur. ok. 1792 r. Wysocice – zm.). W dniu 18.02.1822 roku w Krakowie poślubił wdowę Elżbietę Zuzannę z Węgierskich Lgocką (ur. ok. 1790 r. Wysocice – zm.), córkę Alexandra z Bellin Węgierskiego i Zuzanny z Bradkwickich, dziedziców wsi Ściborzyce w Obwodzie Olkuskim.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4. Onufry Antoni (ur. ok. 1766-67 r. – zm. 14.09.1839 r. Kraków). Szambelan Krakowski (1810), adwokat i Patron Trybunału Cywilnego Departamentu Krakowskiego (1813 – 1837), sędzia Sądu Apelacyjnego Wolnego Miasta Krakowa. Na przełomie lat 1826/27 był członkiem Zgromadzenia Reprezentantów Wolnego Miasta Krakowa, jako reprezentant Gminy Krzeszowice. Jego pierwszą żoną była Magdalena ze Stawskich, która była matką:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.1. Wojciech Walerian (chrz. 16.04.1810 r. Kraków – zm.).
Następnie był żonaty z Marią Karoliną Borzęcką (ur. – zm.), z którą posiadał potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.2. Józefa Marya Antonina (ur. 20.01.1813 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.3. Felixa (Felicya) Reina Teressa [Felicja Anna Franciszka w aktach chrztu św.] (ur. 25.08.1814 r. Kraków – zm.). W dniu 06.07.1850 roku poślubiła Romualda Walentego Józefa Nałęcz Łączkowskiego (ur. – zm. 10.03.1863 r.), syna Józefa i Teresy ze Skąpskich.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.4. Salomea Elżbieta Marya (chrz. 03.11.1817 r. – zm. 24.11.1904 r. Kraków). Pozostała panną.
W 1821 roku Onufry Męciński rozwiódł się z Marią Karoliną Borzęcką i następnie zawarł w dniu 05.01.1822 roku w Krakowie cywilny związek małżeński z Antoniną Konstancją Ulrych (ur. 30.12.1798 r. Nowy Korczyn – zm. 17.05.1869 r. Kraków), córką Antoniego i Józefy z Możdżeńskich. 2 voto za Feliksem Platowiczem, oficjałem i tłumaczem j. francuskiego przy Sądzie Krajowym w Krakowie. Onufry Męciński z Antoniną posiadał następujące dzieci:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.5. Włodzimierz Antoni Maxym (ur. 20.10.1819 r. Podgórze – zm.). Dziecko urodzone jeszcze przed rozwodem Onufrego Męcińskiego z Karoliną z Borzęckich, ochrzczone, jako syn Pelagii z Czarneckich Poray, żony oficjała prywatnego, rzekomo pochodzącej z Bolesławia w powiecie olkuskim, w trakcie podróży w Podgórzu.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.6. Paulina (ur. 1822 r. – zm.). Jej pierwszym mężem był Jan Papież Antoni Teodor Glogier (ur. 27.05.1812 r. Kraków – zm. 1850 r.), syn Antoniego Glogera i Julianny z Treflerów, patron (adwokat) Trybunału Cywilnego I Instancji Guberni Kieleckiej (małż. 16.02.1843 r. Kielce), zaś drugim Michał Nalepiński (ur. 1804 r. Chomentów – zm.), syn Jakuba i Agnieszki z Jaszewskich, wdowiec, rejent Kancelarii Ziemiańskiej Guberni Radomskiej, dziedzic dóbr ziemskich, (małż. 03.08.1851 r. Radom). (AKTUAL.)
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.7. Felicja (Florencja) (ur. 06.1829 r. – zm. 24.03.1833 r. Kraków).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.2.4.8. Maksymilian (ur. – zm.). Zginął pod Sewastopolem.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.2.3. Antoni (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.4.3. Jan (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.4.5. Mikołaj (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5. Maciej (ur. – zm. 1629 r.). Był dziedzicem na Dukli, Działoszynie, Trębaczowej, Izrusichu itd., posłem z Ziemi Wieluńskiej na Trybunał Radomski (1627), stamtąd zaś był Deputowanym na Trybunał Lubelski. Protoplasta Linii Żareckiej – hrabiowskiej. Jego żoną była Katarzyna z Płazów ze Mstyczowa (ur. – zm.), córka Krzysztofa z Mstyczowa Płazy, starościanka brzeźnicka, z którą spłodził:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.1. Anna (ur. – zm.). Żona Stanisława Korycińskiego (ur. ok. 1600 r. – zm. 1659 r.), kasztelana oświęcimskiego, podczaszego krakowskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.2. Katarzyna (ur. – zm.). Małżonkę Mikołaja Jordana (ur. – zm.), podkomorzego krakowskiego, starosty dobczyckiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.3. Jan (ur. – zm. 1683 r.). Kasztelan sieradzki (1670), starosta radomski, którw w 1667 roku wyznaczony był od Rzeczypospolitej Komisarzem do granic od Śląska. Ze związku małżeńskiego z Anną z Olszowy (Katarzyną Olszowską) (ur. – zm. 1676 r.), kasztelanką rospirską, doczekał się dwóch córek:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.3.1. Katarzyna (ur. – zm.). Żona Jana Dąbskiego (ur. – zm.), miecznika inowłocławskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.3.2. Teresa (ur. – zm.). Żona Jana Dąbskiego (ur. – zm.), kasztelana konarskiego, kujawskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4. Wojciech Kazimierz (ur. – zm. 22.03.1670 r.). Starosta brzeźnicki, deputat na Trybunał Koronny (1653), marszałek Trybunału Koronnego (1658), podkomorzy wieluński (1658-59), starosta łajski, komisarz do granic Śląska (1664), w 1764 roku nominowany na kasztelana sieradzkiego, ale nie utrzymał tego stanowiska. Był fundatorem grobu rodziny Męcińskich w Częstochowie. Jego żoną była kasztelanka oświęcimska Teresa Małgorzata Szreniawa z Przyłęka (ur. – zm.), córka Achacego Przyłęckiego, kasztelana oświęcimskiego herbu Szreniawa i Barbary z Korycińskich herbu Topór, z którą doczekał poniższego potomstwa, zaś drugą jego żoną była Anna Grekowna:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.1. Katarzyna (ur. – zm.). Żona Marcina Olszowskiego (Marjana Olszowskiego ?) (ur. – zm.), starosty wieluńskiego (1683), a następnie żony Aleksandra Kożuchowskiego (Koziczkowskiego) (ur. – zm.), cześnika wieluńskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.2. Jan (ur. – zm. 1712 (1713) r. Częstochowa). Chorąży, potem podkomorzy wieluński i podczaszy wieluński (1701). Był deputatem na Trybunał Koronny (1701). Poślubił Annę (Joannę) ze Szczawina Szczawińską (ur. – zm.), wojewodziankę inowrocławską, a po jej bezpotomnej śmierci został księdzem (1701). Przez 9 lat, jako kanonik , sprawował w klasztorze Jasnogórkim opiekę nad dziećmi swego brata Kazimierza, na której to opiece miliony stracili. Zmarł będąc od 1704 roku Kanonikiem Katedralnym Krakowskim.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3. Kazimierz Józef vel Ignacy (ur. – zm. 10.01.1703 r. Żarki, zaś pogrz. 05.02.1703 r. w Częstochowa). Chorąży wieluński (1685), sędzia deputat (1686), starosta radomski (1693), wieluński (1688) i ojcowski (1690), poseł z 1683, 1690 i 1697 roku. Dziedzic Mzurowa, Bobolic i Secygniowa. Pierwszą jego żoną była Barbara Warszycka herbu Abdank (ur. – zm. 1697 r.), córka Michała Abdank Warszyckiego, wojewody sandomierskiego, starosty piotrkowskiego i Anny Warszyckiej, kasztelanki krakowskiej. Drugą zaś Domicella z Wielkiego Chrząstowa Wierzbowska (ur. – zm.), która była bezpłodna. Domicella Wierzbowska 1 voto była żoną Jana Kazimierza Warszyckiego, starosty ojcowskiego, zaś 2 voto Michała Warszyckiego, wojewody sandomierskigo, którzy jej wiele klejnotów i dożywocia na licznych dobrach zapisali, a taż zapisała trzeciemu swemu mężowi i jego sukcesorom cały swój majątek. Jej depozyt był złożony na Jasnej Górze, a w 1709 roku był rewidowany. Ze związku małżeńskiego z Barbarą Warszycką został ojcem:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.1. Maryanna (ur. 09.09.1682 r. – zm.). Żona Józefa z Cicharzewic Tarło (ur. – zm.), cześnika litewskiego (1692) i starosty goszczyńskiegoi brzegowskiego, dziedzica Secygniowa [Sancygniów].
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.2. Jan Józef (ur. 20.03.1683 r. – zm. 27.02.1710 r. Radziejowice). Starosta wieluński (1702), kasztelan bracławski (16.07.1703 r.). Zmarł bezpotomnie jako kawaler.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.3. Katarzyna (ur. 26.01.1689 r. – zm.). Małżonka Władysława z Zakliczyna Jordana (ur. – zm.), cześnika (1712) i podczaszego krakowskiego, zaś drugim jej małżonkiem był Franciszek Tomicki (ur. – zm.) sudelegat grodzki krakowski.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.4. Konstancja (ur. 03.03.1690 r. – zm.). Żona Alexandra hr. Szembeka (ur. – zm.), młodszego syna Piotra i Zofii Ożarowskiej, łowczego województwa łęczyckiego, dziedzica połowy dóbr Wołkanów i Ropocice w okręgu chęcińskim.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5. Woyciech (ur. 29.08.1691 r. – zm. 28.10.1753 r. Prusicko, pogrz. 07.01.1754 r. Częstochowa). Starosta radomski, ojcowski (1703), wieluński (1712), ostrzeszowski (1717), podstoli wieluński (1735), marszałek Trybunału Koronnego (1731), stolnik koronny od 26.11.1735 roku po Janie Małachowskim, następnie przesunięty na podkanclerstwo, poseł (1736). Niektóre źródła podają datę jego urodzenia na dzień 20.03.1683 r. – jako bliźniaka Jana Józefa. Dziedzic dóbr: Choruń, Bydlin, Domanowice [Domaniewice], Załęże, Zawadka, Ryczów, Kiełczowice, Karlin, Bogdanów, Krężna, Wulka, Bobolice, Niegowonice, Mzurów, Mstyczów, Rodaki, Nowa Wieś, Zimnowoda, Ogrodzieniec, Postaszowice, Trzebniów, Gorzków, Przedwodziszowice, Kleszczów, Włodowice, Góry, Parkoszowice, Wola Krzysztoporska, Radziątków, Jaworznik, Leśniów, Żarki, Wysoka, Prusisko, Skrzydłów oraz tenutariusz dóbr królewskich: Szypowice, Sierbowice, Szyce, Dzwonowice i właściciel kamienicy Celarowskiej w rynku krakowskim. Jego żoną była Maryanna Józefa Męcińska herbu Poraj (ur. – zm.) (małż. 1739 r.), córka Jana Męcińskiego, podstolego wieluńskiego, wojskiego piotrkowskiego i Franciszki z Wilkszyckich, z którą spłodził:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.1. Feliks (ur. 29.05.1739 r. Żarki – zm. 30.05.1739 r. Żarki).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2. Adam Jakób (ur. 21.07.1740 r. Żarki – zm. 13.10.1805 r. Włodowice). Ostatni kasztelan spicimirski (mianowany dnia 05.04.1788 r. po Janie Cieleckim, do 1796 r.). Jego żoną była Aniela ze Stadnickich herbu Szreniawa (ur. – zm. 29.06.1809 r. Włodowice), córka Antoniego na Zbyszycach z przyległościami, Tęgoborzy, Piaskach, Trąbkach, Racławicach i Kościejowie, miecznika czerniechowskiego, starosty ostrzeszowskiego i Teresy z Potockich herbu Szreniawa, z którą doczekał się licznego potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.1. Magdalena Teresa Aniela (chrz. 17.07.1762 r. Żarki – zm.). Żona Augusta Miączyńskiego (ur. – zm.), (ślub 17.03.1782 r. Żarki), syna Adama i Klaudii Kollowratówny, starosty krzepickiemu, kawalera Orderu św. Stanisława, rotmistrza Kawalerii Narodowej, zmarłej bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.2. Piotr w Okowach Jan Chrzciciel Franciszek Salezy Jakub Ignacy (ur. 29.07.1763 r. Żarki – pogrz. 07.07.1801 Żarki), zmarłego bezżennie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.3. Anna Magdalena Teresa Marianna (chrz. 22.07.1764 r. Żarki – zm.). Zaślubiona Antoniemu Tymoteuszowi Hrabi Stadnickiemu (ur. – zm.), dziedzicowi Łosiny, z którym posiadała potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.3.1. Teofila Aniela Antonina (chrz. 16.05.1799 r. Włodowice – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.3.2. Henryka Adelajda Anna Konegonda (ur. – zm. 08.05.1837 r. Kraków), poślubioną (ślub 08.01.1835 r. Dąbrowa Zielona) Edwardowi Janowi Felixowi Siemońskiemu (ur. 30.05.1811 r. Kraków – zm.). Po śmierci Henryki Edward Jan Felix Siemiński poślubił Maryannę Barbarę Teofilę Walchnowską (08.11.1840 r. Tuczępy).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.3.3. Adam (ur. – zm.). Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.3.4. Ignacy (ur. – zm.). Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.3.5. Seweryn (ur. 30.01.1801 r. Kraków – zm. 13.03.1862 r. Woźniki Śl. [Woischnik]). Ożeniony z Aleksandrą Klarą Marianną hr. Bobrowską (ur. 29.02.1820 r. Żarki – zm.) .
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.4. Ewa Aniela Tekla (ur. 25.12.1765 r. Żarki – pogrz. 19.02.1766 r. Żarki).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.5. Tekla Agnieszka (ur. 19.01.1767 r. Żarki – zm. 09.04.1833 r.). Zmarła bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.6. Zuzanna (ur. ok. 1770 r. – zm. 08.08.1838 r. Warszawa), nie wyszła za mąż, utrzymywała się z własnych funduszy.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.7. Julianna Franciszka (ur. 11.02.1773 r. Żarki – zm.). Źona Feliksa z Raszkowa Wielogłowskiego (ur. – zm.), (małż. 10.02.1800 r. Włodowice), miecznikiewicza krakowskiego. Zmarła bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.8. Franciszka Aniela Teresa (chrz. 04.10.1775 r. Żarki – zm. 24.09.1835 r. Busko). Żona najpierw Franciszka Xawerego Bystrzanowskiego (ur. – zm.), (małż. 15.11.1809 r. Włodowice), a następnie Joachima Bobrowskiego (ur. ok. 1789 r. – zm.), (małż. 22.09.1819 r. Woźniki Śl. [Woischnik]) z którym posiadała dzieci:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.8.1. Michał Franciszek Stanisław (ur. 29.09.1816 r. Żarki – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.8.2. Aleksandra Klara Marianna (ur. 29.02.1820 r. Żarki – zm.). Żona Seweryna hr. Stadnickiego (ur. 30.01.1801 r. Kraków – zm. 13.03.1862 r. Skrzynki k. Wielunia) – małż. 26.08.1837 r. Mijaczów.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.9. Andrzej Mikołaj Xawery (chrz. 30.11.1776 r. Żarki – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10. Wojciech Franciszek Salezy Wincenty Ferreriusz Sebastian (ur. 19.01.1778 r. Żarki – zm. 19.09.1839 r. Kraków). Major pospolitego ruszenia, rotmistrz ziemski województwa krakowskiego, pułkownik Strzelców Koronnych (1809), generał brygady Wojsk Księstwa Warszawskiego (1813), senator-kasztelan Królestwa Kongresowego (lata 1818-31), kawaler Krzyża Virtuti Militari. Jego żoną była Helena z hrabiów Stadnickich herbu Szreniawa (ur. – zm. przed 1841 r. Dukla), pani na Żmigrodzie i Dukli z przyległościami (wniosła mężowi w posagu Duklę, która powróciła do Męcińskich), dama Krzyża Gwiaździstego (03.05.1820 r.), córka Franciszka na Grójcu itd., starosty ostrzeszowskiego,rotmistrza Pułku im. Królowej Jadwigi, kawalera orderów Orła Białego i św. Stanisława oraz Teresy z Wężyków herbu Wąż, kasztelanki konarsko-sieradzkiej, starościanki wiśniowskiej, z którą doczekali się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.1. Wanda (ur. 1802 r. – zm. 11.12.1875 r. Dukla).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.2. Maria Albertyna (ur. 1803 r. Dukla – zm. 20.11.1850 r. Proszowice). Jej mężem był Ignacy Puszet (ur. 1806 r. Podgrodzie – zm.), syn dziedziców dóbr ziemskich Stanisława i Antoniny z Łętowskich (małż. 15.10.1839 r. Kraków), z którym doczekali się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.2.1. Ludwik Stanisław Maryan (ur. 24.08.1840 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.2.2. Kazimierz Franciszek Bronisław (ur. 12.10.1844 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.2.3. Maryanna Teofila Karolina (ur. 28.01.1848 r. Dębiany – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.2.4. Jadwiga Antonina Matylda Gabryela (ur. 16.03.1851 r. Dembiany [Dębiany] – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.3. Władysław (ur. 1806 r. – zm. 08.08.1807 r. Żarki).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.4. Cezar Jeremi Wojciech hrabia CK książę de Albarosa Męciński z Kurozwęk na Żarkach i Dukli (ur. 1809 r. Kraków – zm. 26.04.1896 r. Dukla), właściciel dóbr Dukla, Chyrów [wtedy Hyrowa], Głojsce, Iłwia z Górami, Lipowica, Mszana, Nadole, Teodorówka, Trzciana i Zboiska, oficer byłych Wojsk Polskich, który w Krakowie w dniu 28.04.1841 roku, poślubił daleką kuzynkę Gabryelę Katarzynę Konstancyę hrabiankę Starzeńską ze Starzenic na Strabli i Kuczynie herbu Lis odmienny (ur. 1821 r. – zm. 10.1849 r. Dukla), córkę hrabiego Macieja na Strabli Kawalera Maltańskiego, i Maryi z hrabiów Baworowskich herbu Prus II. W 1846 roku odmówił wojskowego wsparcia powstania krakowskiego. Był wielkim filantropem i jednym z pionierów przemysłu naftowego w Ameryce Południowej. Jego potomkami byli:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.4.1. Edwardiana Adelajda Gabriela (ur. 1844 r. – zm. 1844 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.4.2. Adam Cezar August (ur. 21.05.1846 r. – zm. 14.01.1923 (5) r. Dukla). Właściciel Dukli i Głojsc. W dniu 14.09.1876 r. poślubił w Dukli daleką kuzynkę Józefę Kuczyńską (ur. – zm.). Był biseksualistą. Zawarte małżeństwo nie było udane, a po śmierci córki rozpadło się. Po anulowaniu małżeństwa przez papieża w dniu 07.10.1887 r. poślubił Magdalenę Jabłecką z Jabłeczników i Kościesz herbu Kościesza. W 1896 r. Magdalena została otruta przez pierwszą żonę Józefę (otruła wcześniej również jej matkę). Pogrążony żałobą ponownie ożenił się z Józefą w 1898 roku, ale gdy sprawa otruć wyszła wkrótce na jaw, to małżeństwo znowu się rozpadło. Posiadane potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.4.2.1. Cezaryna Gabriela Joanna Helena Maria (ur. 1880 r. – zm. 1881 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.4.2.2. Benedykt Cezar August Wojciech Józef Franciszek Adam (ur. 1888 r. – zm. 1960 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.4.2.3. Adamina Helena Hortensja Katarzyna Maria Augusta (ur. 1889 r. – zm. 1891 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.4.2.4. Aurora Maria Oktawia Wanda Ludwika Anna (ur. 1889 r. – zm. 1891 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.5. Ludwika Laura Cecylia (ur. 23.08.1811 r. Kraków – zm. przed 07.1867 r.). W dniu 17.02.1836 r. w Krakowie wyszła za mąż za Stanisława Michała Franciszka Służewskiego (ur. 1801 r. Kraków – zm.), syna Augustyna i Teressy z Kossakowskich. Był on asesorem Komitetu Cenzury. Posiadane dzieci:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.10.5.1. Maria Franciszka Cecylia (ur. 1843 r. Paimpol – Cotes du Nord – zm.). W dniu 23.07.1667 roku poślubiła Ignacego Karpińskiego (ur. Nikłowice – zm.), adiunkta C.K. sądu terytorialnego w Śniatynie, syna ks. Michała Karpińskiego, proboszcza obrządku grekokatolickiego i Heleny Szwedzickiej, córki Mikołaja Szwedzickiego, proboszcza obrządku grekokatolickiego w Komarnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.11. Stanisław Walenty (chrz. 21.04.1779 r. Żarki – zm. 16.11.1846 r. Warszawa). Dziedzic Żarek i Dąbrowy. Był sławnym zbytnikiem Królestwa, przejadł ogromny majątek, na starość osiadł w Warszawie i był jedną z typowych postaci tego miasta. Najwięcej rozgłosu przyniósł mu proces z Paulinami na Jasnej Górze, o jakieś skarby w grobach rodzinnych tamże zachowane. Jego żoną była Teresa hr. Szembek ze Słupowa (ur. – zm. 19/31.05.1859 r.), córka Józefa Ignacego hr. Szembek i Kunegundy Walewskiej z Walewic h. Pierzchała. Ich synem był:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.11.1. Konstanty (ur 06.01.1804 r. – zm. 09.09.1852 r. Sieciechowice). W 1824 roku wstąpił do wojska i w 1831 roku doszedł do stopnia porucznika. Brał udział w bitwach pod Grochowem 15.02.1831 r. i 10.03.1831 r. orazz 25.03. pod Ostrołęką, 31.03. pod Różaną, 10 i 14.04. pod Liwem , 03.05. pod Zimnowodą, 29.05. pod Siedlcami, 14.07. pod Mińskiem i Kałuszynem, 04.10. pod Janowem oraz 05.10. pod Szczołowem. W dniu 05.10.1831 roku nie chcąc przystać na haniebne warunki zaproponowane przez Rosjan przeszedł z wojskiem polskim granicę i oddał się pod protektorat króla Pruskiego. W dniu 06.10.1831 roku w obozie pod Brodnicą odebrał dowód służby od Józefa ks. Puzyny, dowódcy baterii. Był żonaty ze Zuzanną Bobrownicką (ur. – zm. 25.08.1855 r. Sieciechowice), córką Alexandra i Elżbiety z Pawęskich Bobrownickich, którą poślubił w dniu 26.10.1843 (26.11.1943) roku w Krakowie. Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.12. Jan Nepomucen Jan Kanty (chrz. 14.05.1780 r. Żarki – zm. ). Był szambelanem dworu saskiego. Jego żoną była Julianna Anna Teresa Hr. Ossolińska (ur. – zm. 26.07.1815 r. Żarki), córka Jana Onufrego Hr. Ossolińskiego, starosty drohickiego i Florencji z Dembowskich Hr. Ossolińskiej, którą poślubił w dniu 25.08.1812 roku w Warszawie. Owdowiawszy bezdzietnie, zapisał testamentem cały swój majątek bratu swemu Stanisławowi. Jego córkmi zmarłymi w młodym wieku były:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.12.1. Florentyna (chrz. 26.03.1814 r. Żarki – zm. 26.03.1814 r. Żarki).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.12.2. Aniela Anna Marianna (chrz. 25.07.1815 r. Żarki – zm. 27.11.1819 r. Dąbrowa Zielona).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.13. Antonina Ewa (chrz. 26.12.1782 r. Żarki – zm. 11.10.1847 r. Kraków). Żona (małż. 21.01.1809 r. Włodowice) Antoniego Józefa hr. Lanckorońskiego (ur. 1777 r. – zm. 1850 r.), umieszczonego na liście deputacji senatu Królestwa Polskiego 24.05.1824 roku z tytułem hrabiowskim na mocy reskryptu Cesarza Aleksandra I polecającego ród ten uznać za hrabiowski, pułkownika I Pułku Krakusów Wojsk Polskich 1831 roku, majora 2 Pułku Jazdy Wojsk Księstwa Warszawskiego, kawalera Krzyża Virtuti Militari z dnia 07.03.1831 roku. Doczekali się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.13.1. Joanna Nepomucena Frederyka Augusta (ur. 02.05.1810 r. Kwaśniów – zm.). Jej mężem był Karol de Brochwicz Wiktor (ur. ok. 1811 r. Żabno – zm.) – (małż. 14.06.1842 r. Kraków), z którym miała dzieci:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.13.1.1. Agnieszka (ur. 20.04.1843 r. Kraków – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.13.2. Julia (ur. 13.03.1813 r. Pawlikowice – zm.). Jej mężem był Konstanty Rajowicz (chrz. 26.03.1794 r. Grodzisk – zm.) – (małż. 13.10.1834 r. Kraków).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.13.3. Jan Franciszek Adam [ur. 29.03.1815 r. Dziekanowice (inny ASC ur. 10.04.1815 r. Dziekanowice) – zm.].
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.13.4. Stanisław Henryk Antoni (ur. 24.04.1816 r. Kraków – zm.). Jego żoną była Jadwiga z Walewskich (ur. – zm. 23.08.1857 r. Parzymiechy).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.13.5. Tekla Celestyna Eleonora (ur. 18.02.1820 r. Kraków – zm. 22.03/03.04.1893 r. Warszawa). Jej mężem był Skalski.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.2.14. Klara (ur. – pogrz. 17.10.1846 r.). Zmarła jako panna doletnia.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.3. Ewa Salomea (chrz. 31.10.1741 r. Żarki – zm. 24.12.1801 r. Końskie). Żonę Mikołaja Małachowskiego (ur. – zm.), (małż. 03.02.1760 r. Żarki), starosty opoczyńskiego, a później wojewody łęczyckiego (od 1773) i wojewody sieradzkiego (od 1775), rotmistrza chorągwi 2. Brygady Kawalerii Narodowej, rotmistrza powiatu opoczyńskiego (1764), kawalera Orderu św. Stanisława, dziedzica Końskich i Białaczowa, i z nim wydała następujące potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.3.1. Izabella Tekla Anna (chrz. 20.07.1761 r. Żarki – zm. 19.12.1803 r. Warszawa). Żona Franciszka Ksawerego Rostworowskiego, kasztelana zakroczyńskiego, dyplomaty, konfederata barski, sędziego w czasie powstania kościuszkowskiego oraz w czasach Księstwa Warszawskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.3.2. Jan Nepomucen Ignacy Wincenty Rafał Urban (chrz. 26.05.1764 r. Końskie – zm. 18.02.1822 r.). Starosta opoczyński (1783–1822) i referendarz Koronny (1792–1795), poseł Rzeczypospolitej do elektora saskiego w Dreźnie (1791), uczestnik insurekcji kościuszkowskiej (1794), odznaczony Orderami św. Stanisława (1785), Orła Białego (1787) oraz pruskiego Orła Czerwonego. Jego żoną była Rozalia Świdzińska.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.3.3. Stanisław Aleksander Ignacy Józef (chrz. 26.02.1770 r. Sternalice – zm. 28.05.1849 r. Końskie). Hrabia, senator, kasztelan Królestwa Kongresowego, generał brygady armii Księstwa Warszawskiego, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej (1792), wojny polsko-austriackiej (1809) oraz inwazji na Roję w 1812 roku. Odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari, Orderem św. Anny, Orderem św. Stanisława oraz Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej, dziedzic dóbr Dąbrowa i innych. Jego żoną była Anna Stadnicka.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.3.4. Antonina Józefa Katarzyna (chrz. 16.02.1774 r. Końskie – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.4. Walenty Wojciech (ur. 13.02.1744 r. Żarki – zm. 10.05.1790 r.). Generał-Adjutanta J. K. M., kawaler orderu św. Stanisława, dziedzic Skrzydłowa, miasta Włodowice, Bydlina, Cieślina, Kwaśniowa, Parkoszowic, Łyskorni, Załęża, Zawady, Kotowic, Mirowa i Domaniewic. Jego żoną była Zuzanna z Siemieńskich (ur. – zm.), córka Wojciecha Siemieńskiego i Tranciszki Borzęckiej, referendarzowna Koronna, z którą nie miał żadnego potomstwa. Po śmierci Walentego Zuzanna została żoną Ignacego Ośniałowskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.5. Elżbieta Anna (ur. 1745 r. – zm. 13.09.1746 r. Żarki).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.3.5.6. Józef Paweł (ur. 24.01.1747 r. Żarki – zm.). Dziedzic dóbr Pustynia pod Tarnowem, zmarł w młodym wieku.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.4.4. Anna (ur. – zm.). Żona Kożuchowskiego (ur. – zm.), cześnika wieluńskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.5. Krzesław (ur. – zm.). Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.6. Andrzej (ur. – zm.). Sędzia kapturowy (1675). Jego żoną była Anna Dzierzkówna. Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.7. Krzysztof (ur. 1629 r. – zm. 1678 r.). Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.5.8. Alexander (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6. Andrzej (ur. ok. 1560 r. – zm.1618 r.). Kasztelan wieluński (1603), starosta brzeźnicki (1590-1602), pan dziedziczny na Dukli, Barwinku, Tylawie, itd. W 1611 roku był posłem na Sejm oraz komisarzem do uznania krzywd od Węgier. Wziąl czynny udział w rokoszu Zebrzydowskiego i podpisał detronizacje Zygmunta III; później powrócił do katolicyzmu i został stronnikiem królewskim. We wrześniu 1617 roku był uczestnikiem wyprawy na Moskwę, gdy królewicz Władysław IV Waza podjął kolejną próbę opanowania tronu carów. Pośpieszył z chorągwiami zaciągniętymi swoim kosztem na pomoc hetmanowi wielkiemu koronnemu litewskiemu Janowi Karolowi Chodkiewiczowi. Podczas tej wyprawy Andrzej Męciński poległ w 1618 roku. Przez związek małżeński złączony ze starościanką latowicką Katarzyną Ewą z Oleksowa Gniewosz (ur. – zm.) spłodził poniższe potomstwo. Ewa z Oleksowa Gniewosz 2 voto za Krzysztofem Palczewskim, 3 voto za Stanisławem Niemurą, kasztelanem podlaskim. Ponadto był również żonaty z Dorotą Zebrzydowską.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.1. Katarzyna (ur. – zm.). Małżonka najpierw Piotra Wojny (ur. – zm.), wojewody trockiego, podstolego Wielkiego Księstwa litewskiego, a po tym Hieronima Radziejowskiego (ur. – zm.), podkanclerzego koronnego, starosty łożyńskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2. Jan (ur. – zm. 1664 r.). Podczaszy wieluński. Pan dziedziczny Dukli, Tylawy, Zyndranowy, Kobylan, Makowisk i Barwinku. Był Komisarzem w Moskwie. Ze związku małżeńskiego z Izabellą Łodzia Tomicką (ur. – zm. 1682 r.), wdową po Spytku z Bużenina Pstrokońskim chorążanką wieluńską, doczekał się czterech synów:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.1. Wojciech (ur. – zm. 1685 r.). Podczaszy chełmiński (1681). Dziedzic Dukli i Zyndranowy. Jego pierwszą żoną była Jadwiga z Godzianowa Golcz (z Gołczy) (ur. – zm.), wdowa po Prokopie Zeliszowskim, zaś drugą żoną Zofia Anna z Gledzianowa, zaś potomkiem z pierwszej żony był:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.1.1. Józef (ur. – zm. 1716 r.). Dziedzic Tylawy i Zyndranowy. Porucznik roty pancernej, potem pułkownik. Został zabity. Ożeniony z Urszulą Kokoszka Michałowską herbu Jasieńczyk (ur. – zm. 1745 r.), stolnikową różańską, 2 voto za Adamem Szczytowskim, burgrabią krakowskim.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2. Paweł (ur. – zm. ). Rotmistrz dragonii (1672), major wojsk polskich (1676), pułkownik wojsk Rzeczypospolitej (1689 r.), miecznik wieluński. Dziedzic Iwkowy i Jastrzębi. Jego żoną była Marianna Wizemberg (ur. – zm. 1724 r.), córka Mikołaja, burgrabiego krakowskiego, i Elżbiety z Krasus Krasuckiej, z którą posiadał następujące potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.1. Marianna (ur. 1716 r.[?] – zm. 1728 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.2. Katarzyna (ur. – zm. 1737 r.). Jej mężem był Wojnarowski (ur. – zm. 1737 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3. Jan (ur. – zm. 1738 r.). Dziedzic Mzurowa, Lelowa i Białej. Starosta wieluński (1733), później stolnik koronny (26.11.1735), wojski żytomierski (1720 – 1732) i piotrkowski (1735), poseł (1733). Porucznik roty pancernej Przerębskiego, potem pułkownik J.K.M. (1732) oraz generał en chef regimentów Kawalerii Saskiej, kawaler Orderu Orła Białego i szczególniejszymi łaskami Augusta III Króla Polskiego zaszczycony, zginął w pojedynku z Tarłą. Żonaty z Franciszką z Wilkszyckich (ur. – zm.), córką Stanisława i Barbary Walewskiej, z którą miał dzieci:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.1. Anna (ur. – zm. 1787 r.). Siostra zakonna Zgromadzenie Reguły św. Norberta.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.2. Józefa (Józafata) (ur. ok. 1724 r. – zm. 13.06.1800 r. Swiędzieniewice). Była zamężna najpierw ze Stanisławem Słuckim (ur. – zm.), a następnie z Wojciechem Idzikowskim (ur. – zm.). Jej potomkami byli:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.2.1. Józefa Antonina Gertruda Słucka (ur. 16.03.1742 r. Koźle – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.2.2. Florian Stanisław Słucki (ur. 05.05.1743 r. Wola Krzysztopolska – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.3. Kajetan (ur. – zm. 1787 r.). Wojski piotrkowski i żytomierski (1778). Jego żoną była Anna Walewska (ur. ok. 1743 r. – zm. 22.07.1772 r. Żelów), z którą posiadał potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.3.1. Felicjan (ur. – zm.). Dziedzic Żelewa. Jego żoną była Marcyanna Pągowska (ur. – zm.), córka Wojciecha i Maryi Radlickiej .
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.3.2. Antoni (ur. – zm.). (2 AKTUAL.)
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.3.3. Antonina (ur. – zm.). Jej mężem był Michał Kurnatowski (ur. – zm.), burgrabia rawski, z którym posiadała potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.3.3.1. Faustyn Józef Konstanty (chrz. 16.02.1780 r. Żelów – zm. 11.07.1786 r. Żelów).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.3.3.2. Teresa Marianna Tekla (ur. 16.10.1781 r. Żelów – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.3.3.3. Stanisław (ur. 25.04.1788 r. Żelów – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.4. Marianna Józefa (ur. – zm.). Jej pierwszym mężem był Wojciech Męciński (ur. 29.08.1691 r. – zm. 28.10.1753 r. Prusicko, pogrz. 07.01.1754 r. Częstochowa), zaś drugim mężem Tomasz Sabel z Domaniowic Domaniewski (ur. – zm.) – małż. 10.08.1754 r., z którym posiadała potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.4.1. Teodor (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.4.2. Zuzanna (ur. – zm. 10.05.1808 r.). Jej mężem był Adam Kiełczewski (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.3.5. Paweł Jan (chrz. 15.02.1723 r. Piotrków Trybunalski – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.4. Franciszek (ur. – zm. 1728 r.). Rotmistrz kawalerii w pułku hetmana w Wielkim Księstwie Litewskim, major (1711), pułkownik (1714). Tenutariusz Konar i Zawady, dziedzic Piekar (1739). Cześnik owrucki (1728) i oświęcimski (1733). Posiadał on 3 żony – Annę ze Śladkowa Śladkowską (ur. – zm.), córkę Piotra Śladkowskiego i Katarzyny Lanckorońskiej, Katarzynę Słubicką (ur. – zm.), córkę Antoniego i Zofii Słuckich oraz nieznaną z nazwiska, z którą spłodził 4 córki:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.4.1. Scholastyka (ur. – zm.). Jej mężem był Jakub Prandota Trzciński (ur. – zm.), kasztelanic rawski (1776) i łowczy łęczycki.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.4.2. Zofia (imię zakonne Katarzyna) (ur. – zm.). Zakonnica Zgromadzenia Reguły św. Franciszka w klasztorze św. Agnieszki.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.4.3. Anna (ur. – zm.). Jej mężem był Paweł z Wawrzynowa Sokołowski (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.4.4. Marianna (ur. – zm.). Jej mężem był Michał Wolski (ur. – zm.), z którym posiadała potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.4.4.1. Fryderyk Józef (ur. – zm.). Generał wojsk koronnych.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.4.4.2. Florian Stanisław (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.5. Aniela (ur. – zm.). Jej mężem był Józef Medyński (ur. – zm. 1761 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.2.6. Anna (ur. – zm. 1752 r.). Jej mężem był Michał ze Szczegłowa Frezer (Józef) (ur. – zm. 1752 r.). Towarzysz księcia Janusza Wiśniowieckiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3. Stefan (ur. ok. 1645 r. – zm. 1706 r.). Pułkownik, podkomorzy sanocki, exaktor poborów powiatu bieckiego (1669), sędzia kapturowy (1675). Był panem dziedzicznym na Barwinku. Jego żoną była Elżbieta z Bronikowa Bronikowska (ur. – zm.), z którą spłodził:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1. Michał Jan Mikołaj (ur. ok. 1670 r. – zm. 1725 r. [po 1739 r.?]). Pan na Działoszynie, Trembaczowie, Barwinku, Prusiecku i Dankowie. Towarzysz roty Księcia Fryderka Augusta (1706), porucznik roty pancernej starosty wschowskiego (1715), pułkownik roty pancernej Tarły, vicerejent stężycki (1699), wojski sądecki (1703), podstoli wieluński (1703-1710), marszałek Ziemi Wieluńskiej (1705), sędzia deputat (1724), który złączywszy się z Felicjanną z Ruckich [Rudzkich] herbu Jastrzębiec (ur. ok. 1670 r. – zm. 1713 (1714) r.), córką Łukasza stolnika inowrocławskiego i Maryanny z Rzeczyckich herbu Janina z Wielkiej Rzeczycy, doczekał się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.1. Jan (ur. – zm. 1738 r.). Starosta wieluński (1731), rotmistrz chorągwi pancernej (1735), stolnik koronny, dziedzic Mstyczowa.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2. Woyciech (ur. 1698 r. – zm. 1771 r.). Starosta wieluński i radomski, a później kasztelan sądecki (18.06.1665 r.), kawaler Orderu św. Stanisława, a także rotmistrz Kawalerii Narodowej. Był panem dziedzicznym kluczy Działoszyn, Trembaczew, Danków, i Prusiecko w Ziemi Wieluńskiej, Mierzyn i Niechcice w powiecie piotrkowskim, Ossa w powiecie opoczyńskim, Barwinek, Tylawa i Zyndramów w powiecie bieckim, Moniatycze i Nowosiółki. Posłował na Sejm 3 razy z województwa krakowskiego oraz 4 razy z Ziemi Wieluńskiej. Był wyznaczony do likwidacji Wojska w Radomiu, sprawował urząd marszałka na Konfederacji Ziemi Wieluńskiej (1764) w czasie elekcji Stanisława Augusta Króla Polski oraz funkcję komisarza wojsk w czasie jego panowania. Posiadał tytuł hrabiowski. Jego żoną była Anna z Głogowskich herbu Grzymała (ur. – zm.), pierwszego ślubu Stadnicka, córka Franciszka starosty grabowieckiego, pułkownika Wojsk Koronnych i Teresy ze Stadnickich herbu Szreniawa, podstolanki bełzkiej, z którą spłodził:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1. Stanisław (ur. 1732 r. Działoszyn – zm. 1799 r. Lublin). Starosta wieluński (1759 i 1771), starosta radomski (1773), starosta mierzyńskiego, pan dziedziczny na Działoszynie, Przysiecku, Ossie w powiecie opoczańskim, Dankowie, Barwinku, Tylawie Trębaczowie, Zyndramowie, Moniatyczach, Nowosiółkach oraz tenutariusz Niechcic, kawaler orderów polskich – w tym orderu Orła Białego (1792 r.) i św. Stanisława. Kształcił się w Akademii Lunewilskiej Stanisława Leszczyńskiego wraz z przyszłym królem Stanisławem Augustem Poniatowskim, z którym łączyła go wielka zażyłość. Był rotmistrzem roty pancernej (1770), rotmistrzem kawalerii narodowej (1779), a także 5 razy posłem na sejm walny z Ziemi Wieluńskiej oraz Deputatem na Trybunał Koronny (1775). Sprawował przez 2 lata funkcję Komisarza Wojskowego pod prezydencją Księcia Augusta Czartoryjskiego, wojewody ruskiego. Należał do gorących zwolenników Konstytucji 3 Maja i ludzi z nią związanych. Przebudował rezydencje w Działoszynie, ozdobił i otoczył ogrodem w stylu francuskim Utrzymywał, teatr, stałą kapelę, chorągiew dworską. Ufundował w Działoszynie kościół. Posiadał galerię obrazów. Zawarł związek małżeński z Rozalią z Potockich Kurdwanowską herbu Półkozic (ur. 1750 r. – zm. 30.05.1798 r. Działoszyn), córkę Maurycego Józefa Placyda starosty baranowskiego, kuchmistrza nadwornego koronnego, kawalera Orła Białego i św. Stanisława i Humbeliny z Potockich herbu Pilawa, kasztelanki słońskiej, starościanki krasnostawskiej, z którą doczekał się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.1. Józef (ur. 1770 r. – zm. 10.09.1794 r. Maciejowice). Szambelan J.K. Mości, porucznik Kawalerii Narodowej, poległ pod Maciejowicami walcząc w Powstaniu Kościuszkowskim, zmarł bezżennie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2. Jan Chrzciciel Jan Nepomucen Wincenty Ferrariusz Paschalis (ur. 1776 r. – zm. 23.11.1858 r. Lublin). Pan na Moniatyczach i Nowosiółkach, radca departamentu lubelskiego (1816), sędzia pokoju lubelskiego, wylegitymowany ze szlachectwa w 1837 roku, żonaty (24.01.1802 r. Sawin) z Antoniną Kunicką herbu Bończa (ur. – zm. 1833 r.), panią na Łowczy i Malinówce w chełmskim, córką Franciszka, podkomorzego chełmskiego, kawalera orderu Orła Białego i Konstancji z Węglińskich herbu Szreniawa, kasztelanki chełmskiej, z którą doczekał się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.1. Franciszek (ur. 1802 r. Łowicz k. Krasnegostawu – zm. 28.05.1832 r. Łowcza). Uczestnik Powstania Listopadowego, jako porucznik 5 pułku strzelców konnych. W dniu 25.04.1831 roku odznaczony Virtuti Militari. Ranny w bitwie pod Ostrołęką 26.05.1831 roku. W dniu 05.10.1831 roku przeszedł do Prus, gdzie został internowany przez Prusaków. Zmarł w wyniku ran powstańczych.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.2. Marianna Karolina (ur. 09.09.1812 r. Lublin – zm. 20.02.1821 r. Łowcza).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.3. Waleria Zenobia (ur. 31.10.1813 r. Lublin – zm. 21.09.1877 r. Lublin). W dniu 11.08.1835 roku poślubiła Wincentego Pawła Dobrzelewskiego h. Poraj (ur. 1811 r. – zm. 01.04.1877 r. Markuszów). Byli właścicielami kolejno: majątku Siemnice (od 1836 r. do 1863 r.), Dub koło Zamościa (od 1844 r. do 1861 r.) oraz Markuszowa (od 26.06.1871 r.). Posiadane potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.3.1. Antonina Celestyna Salomea (ur. 1836 r. – zm.). Zamężna Domańska.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.3.2. Julia (ur. 1838 r. – zm. 1842 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.3.3. Antonina Joanna (ur. 1842 r. – zm.). Zamężna Ziembrowska.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.3.4. Piotr Stanisław Marian (ur. 1848 r. – zm. 1896 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.3.5. Robert Hieronim (ur. 1851 – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.4. Stanisław Antoni (ur. 1816 r. – 1866 r.). Pan na Łowczy i Malinówce w chełmskim, który zaślubił (1838) Ludwikę Rozalia z Polikowskich (vel Polkowska) herbu Jastrzębiec (ur. 1819 Krasnystaw – zm. 21.01.1900 r.), córkę Józefa, dzierżawcy Mogielnicy i Teresy Chmielewskiej, panią na Kawęczynie i Bystrzejowicach w Guberni Lubelskiej. Posiadane potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.4.1. Józef Gabriel (ur. 1839 r. Bystrzejowice – zm.). Uczestnik Powstania Styczniowego 1863 roku. Dziedzic Partynia. W dniu 14.10.1865 r. w Łęgu Tarnowskim poślubił Helenę Dobrzyńską h. Jelita z którą miał 5 dzieci, z czego tylko 2 córki dożyły pełnoletniości:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.4.1.1. Helena (ur. – zm.) Była żoną Jana Zborowskiego (ur. – zm.). Pisała powieści, nowele i opowiadania pod pseudonimem Blanka Halicka,
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.4.1.2. Róża (ur. – zm.). Była żoną Stefana Bobrowskiego (ur. – zm.), burmistrza Andrychowa.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.4.2. Natalia Kamila (ur. 1840 r. Łowcza – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.2.4.3. Franciszek (ur. ok 1844 r. – zm. 1848 r. Dubie).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.3. Wincenty (ur. 1779 r. – zm. 1849 r. Truskawiec). Członek Stanów galicyjskich, dziedzic Jasienicy, Stropek, Tylawy, Zyndramowa, Moniatycz, Nowosiółek i Barwinku. Jego pierwszą żoną była Katarzyna Bobrownicka h. Doliwa (ur. 1760 r. – zm. 1847 r.), zaś drugą Felicjanna Bobrowska. Z pierwszą żoną miał tylko córkę:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.3.1. Henryka Rozalia (ur. 15.07.1809 r. Barwinek – zm. 05.06.1861 r. Dubiecko). Żona hr. Aleksandra Józefa Krasickiego h. Rogala (ur. 1809 r. – zm. 1883 r.) (małż. 30.05.1830 r. Pomianowa). Była ona pisarką, zamieszczającą swoje teksty w wychodzącym we Lwowie „Dzienniku Mód Paryskich” w latach 1842-1844.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.4. Tekla (ur. ok. 1780 r. – zm.), Żona księcia Aleksandra Giedroyća (ur. ok. 1837 r. – zm. 05.081807 r. Zulow), oboźnego polnego litewskiego, generała adiutanta, kawalera Orderu św. Stanisława. Ze związku zrodzony został:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.4.1. Stefan (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5. Barbara Franciszka (ur. 1771 r. – zm. 07.04.1827 r. Borowno). Żona Ksawerego Franciszka Paciorkowskiego h. Gryf (ur. – zm. 21.10.1802 r. Borowno), (małż. 04.12.1793 r. Odrzywół), z którym doczekali się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5.1. Maurycy Eustachy Tadeusz (chrz. 21.09.1794 r. Borowno – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5.2. Damazy Stanisław (chrz. 13.12.1795 r. Borowno – zm. 21.02.1847 r.). Uczestnik Powstania Listopadowego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5.3. Wincenty Ferreriusz Piotr (ur. 29.04.1797 r. Borowno – pogrz. 26[?].06.1797 r. Borowno).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5.4. Józefa Marianna (chrz. 01.04.1798 r. Borowno – zm.). Źona Czarnieckiego (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5.5. Iwo Teodor (chrz. 27.10.1800 r. Borowno – zm.).
oraz w drugim małżeństwie z Sewerynem Wilson de Eastbourne Waldgon (ur. 1770 r. – zm. 26.07.1834 r. Borowno) – małż. 16.08.1803 r. Borowno – dziedzicem Borowna i Grabowa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5.6. Dezydery Franciszek Hieronim Jan Nepomucen (ur. 23.05.1804 r. Borowno – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.5.7. Marianna Anna Antonina (ur. 02.07.1806 r. Borowno – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.6. Anna (ur. ok. 1780 r. – zm.). Żona Ignacego Jana Piotra Morzkowskiego h. Ślepowron (ur. ok. 1776 r. Jajka – zm. 01.09.1859 r. Wólka Prusicka), dziedzica wsi Prusicko z przyległościami, z którym doczekała się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.6.1. Izabela (ur. ok. 1810 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.6.2. Józef (ur. ok. 1799/1800 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.6.3. Ludwika (ur. ok. 1805 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.6.4. Humbelina (ur. 14.09.1809 r. Prusicko – zm. 1877 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.6.5. Emma Alexandra (ur. 01.03.1814 r. Prusicko – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.7. Urszula (ur. – zm.). Żona Ludwika Bobowskiego (ur. – zm.), z którym doczekali się potomstwa:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.7. 1. Roch (ur. 1796 r. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.1.8. Apolonia (ur. – zm. 1866 r.). Żona (małż. 10.10.1802 r. Fałków) Hieronima Korwin-Kochanowskiego (ur. 1778 r. – zm. 27.01.1858 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.2.2. Urszula (ur. – zm.). Żona Władysława Charczewskiego (ur. – zm.), kasztelanica słońskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.3. Marianna (ur. ok. 1700 r. – zm. po 1752 r.). Jej mężem był Wojciech Męciński (ur.1691 r. – zm.7.01.1754 r. Częstochowa).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.4. Anna (ur. ok. 1710 r. – zm. po 24.04.1774 r.). Żona Adama Myszkowskiego (ur. ok. 1705 r. – zm. po 1778 r.), podkomorzego wieluńskiego (1765 – 1777), stolnika (1744 – 1765) i cześnika ostrzeszowskiego. Posiadali następujące potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.4.1. Maciej Kazimierz (chrz. 03.03.1741 r. Kiełczygłów – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.4.2. Kazimierz Maciej (chrz. 23.04.1742 r. Kiełczygłów – zm.). Starosta kiełczygłowski, podstoli ostrzeszowski (1775-1778), podczaszy ostrzeszowski (1778-1793), członek Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej dla ziemi wieluńskiej i powiatu ostrzeszowskiego w województwie sieradzkim, kawaler Orderu św. Stanisława (1788), żonaty z Konstancją Grabińską z Grabna herbu Pomian (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.4.3. Filip Jakub Stanisław (chrz. 07.05.1744 r. Kiełczygłów – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.4.4. Genowefa Katarzyna (chrz. 03.05.1746 r. Kiełczygłów – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.4.5. Augustyn (chrz. 23.08.1747 r. Kiełczygłów – zm.). Odznaczony w 1789 roku przez króla Stanisława Augusta orderem św. Stanisława. Żonaty z Marią Tomicką (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.4.6. Urszula Józefa Kalasancja (chrz. 31.08.1749 r. Kiełczygłów – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.5. Elżbieta (ur. – zm. 1780 r.). Żona Aleksandra Walewskiego (ur. – zm.), chorążego piotrkowskiego (1748), kasztelanica rozpirskiego.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.6. Franciszka (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.1.7. Pelagia (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.2. Antoni (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.3. Barbara (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.4. Apolonia (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.5. Katarzyna (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.6. Ewa (ur. – zm.). Jej mężem był Jan Jordan (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.7. Stefan (ur. – zm. 1752 r.). Dziedzic na Barwinku. Jego żoną była Helena Chłopicka (ur. – zm. 1762 r.), z którą miał potomstwo:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.7.1. Wojciech (ur. 01.04.1715 r. Tarnowiec k. Jasła – zm. 1773 r. Ostróg (1783 r.)). Jezuita, pisarz, autor dramatów i komediopisarz oraz drukarz.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.7.2. Anna (ur. – zm.). Siostra Zofia w zakonie reguły św. Franciszka, w klasztorze św. Agnieszki.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.7.3. Leon (ur.- zm.). Był księdzem, jezuitą.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.7.4. Józef (ur. 1752 r. – zm. 1762 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.3.7.5. Konstancja (ur. – zm.). Jej mężem był Wojciech Bieniecki (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.4. Hermolaus (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.5. Teresa (ur. – zm.). Żona Jana Baranowskieggo (ur. – zm.), stolnika latyczowskiego, a potem Pawła Bogusława Orzechowskiego (ur. – zm.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.2.6. Teodozja (ur. – zm.). Żona Jana Paradowskiego (ur. – zm. 1691 r.)
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.5.6.3. Wojciech (ur. – zm. 1629 r.). Zmarł bezpotomnie.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.6. Olbracht (Albert) (ur. – zm. 1629 r.). Jego żoną była … ., zaś potomkami:
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.6.1. Stanisław (ur. – zm. 1629 r.).
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.6.2. Zofia (ur. – zm.). Jej mężem był Seweryn Kurdwanowski z Kurdwanowa h. Półkozic (ur. ok. 1560 r. – zm. 1643 r.), podwojewodzi czerski. Była bezpotomna.
1.9.1.1.1.3.1.2.5.4.5.5.5.4.6.1.3.1.6.3. Albert (ur. – zm. 1643 r.). Ksiądz, jezuita. Dobra Nowodworze w sandomierskim i inne w lubelskim zapisał konwentowi oo. Jezuitów.

Z aktami metrykalnymi oraz z innymi dokumentami związanymi z przedstawicielami rodziny Męcińskich możemy zapoznać się na poniższych stronach: (Rodzina Męcińskich – zbiór dokumentów >> czytaj więcej) oraz (Rodzina Męcińskich – zbiór dokumentów (2) >> czytaj dalej).

Męcińscy pojawili się w Żarkach w połowie XVII wieku. Wtedy to borykający się z trudnościami finansowymi dziedzic dóbr żareckich Stanisław Koryciński sprzedał te dobra swemu kuzynowi Wojciechowi Kazimierzowi Męcińskiemu (1.5.4.4.). Klucz żarecki składał się wówczas z miasteczka Żarki i wsi: Leśniowa, Mirowa, Moczydeł, Postaszowic, Łutowca i Kotowic. Obok dóbr prywatnych Wojciech Kazimierz posiadał królewszczyzny, które były oprawą posiadanych starostw. W 1652 roku z rąk Płazów, Męciński uzyskał poprzez cesję starostwo brzeźnickie, zaś w 1678 roku był właścicielem dóbr Chełm. W 1651 roku wydał on przywilej mieszczanom żareckim, którzy odtąd zobowiązani byli tylko do dziesięciny pieniężnej w wysokości 250 złp. rocznie. Męciński zabronił również zwiększać daniny i zamieniać dziesięcinę pieniężną na naturalną. Wojciech Kazimierz Męciński był czynnym uczestnikiem życia politycznego w tym okresie. Od 26.05.1657 roku do 04.11.1669 roku lub 22.03.1670 roku pełnił urząd podkomorzego wieluńskiego, a od 1653 roku starosty brzeźnickiego. Był deputatem z Wielkopolski na Trybunał Skarbowy Lwowski. Na Sejmie 1653 roku Męciński znalazł się w komisji sejmowej, która miała dokonać rozliczenia rachunków generała artylerii koronnej, zaś na Sejmie w 1666 roku został zgłoszony jako kandydat na marszałka sejmu. Na tym samym sejmie pracował w komisji senatorsko-poselskiej, której zadaniem było podjęcie rokowań ze skonfederowanymi wojskami. Wojciech Kazimierz był jednym z najważniejszych przywódców szlachty wieluńskiej oraz jednym z ważniejszych dobrodziejów Zakonu Paulinów. Ufundował wiele cennych przedmiotów, a zakon odwdzięczył się wyrażeniem zgody na założenie krypty grobowej i nagrobka w korpusie nawowym kaplicy Cudownego Obrazu w kościele parafialnym w Żarkach. Pierwszym pochowanym w tej krypcie został prawdopodobnie on sam, o czym świadczy ufundowana przez niego i istniejąca do dziś tablica epitafijna.

Po śmierci Wojciecha Kazimierza Męcińskiego dziedzicem Żarek został jego syn Kazimierz Józef vel Ignacy (1.5.4.4.3.). W okresie od 10(15).02.1683 roku do 07.05.1687 roku pełnił urząd chorążego wieluńskiego. Następnie przez króla Jana III Sobieskiego został mianowany starostą wieluńskim. Urząd ten sprawował do 02.12.1702 roku, kiedy to przekazał go synowi Janowi Józefowi. Pełnił on również urząd starosty radomskiego. Był posłem na Sejm w 1683 i 1690 roku oraz deputatem na Trybunał Koronny. W latach 70-tych XVII wieku był jednym z przywódców szlachty w województwie krakowskim. W 1697 roku Kazimierz Józef (Ignacy) Męciński podpisał akt elekcji Augusta II, jako przedstawiciel województwa płockiego. W 1701 roku Kazimierz Józef Męciński rozpoczął we Włodowicach budowę kościoła parafialnego, którego budowę ukończono już po śmierci fundatora w 1708 roku. Posiadał dobra ziemskie składające się co najmniej z dziesięciu wsi i miasteczka Żarki. W 1692 roku Kazimierz Ignacy był właścicielem dóbr Chełm oraz połowy klucza bobolickiego, do którego należały Bobolice z zamkiem oraz wsie Ogorzelnik i Zdów. Drugim właścicielem klucza bobolickiego był Jerzy Chodakowski. Poprzez ślub z Barbarą Warszycką, córką Michała i Anny Warszyckich, Kazimierz Józef powiększał stan majątkowy. Małżeństwo to przyniosło Męcińskiemu pokaźny posag składający się z kilkunastu wsi i miasteczek. Dobra te zgrupowane były w czterech kluczach: secygniowskim, siemienieckim, ogrodzienieckim i włodowickim. Klucz ogrodzieniecki składał się z zamku w Ogrodzieńcu, wsi Karlino, Kuźnica Masłońska, Niegowonice i Rodaki. Z kolei do klucza włodowickiego obok miasteczka Włodowice, należały kuźnice w Ciszówce oraz wieś Góra (Góra Włodowska). Ponadto w posiadaniu Męcińskiego pozostawał klucz bydliński, składający się z wsi Bydlin, Domaniewice, Załęże, Zawadka, Parcze i Klucze. Dzięki drugiemu ożenkowi z Domicellą Warszycką macochą pierwszej małżonki, Kazimierz Męciński ponownie znacznie powiększył swój majątek. Domicella Męcińska bowiem po swych mężach Warszyckich dzierżyła jako dożywocie trzynaście kluczy. Były to: Dankowice, Mińsk wraz z Glinianką, Kamieńsk, Wieruszów z wsiami, dobra kozieradzkie, dobra kisielowskie, dobra rokszyckie wraz z dobrami Cieniowice, Pilica wraz z pałacem, Łodygowice z kilkunastoma wsiami, Mrzygłód z kuźniami, Kazimierz z wsiami i dobra Hrycowskie na Wołyniu. Obok majątku prywatnego oraz dożywocia, jakie wniosła Kazimierzowi druga żona, posiadał on również dobra starostwa wieluńskiego. Posiadłości ziemskie pozostające w rękach Męcińskich z Żarek, plasowały ich wśród największych właścicieli nie tylko w powiecie lelowskim, ale i w całym kraju, rozciągając się prawie jednym ciągiem z pod Krakowa aż pod Ostrzeszów. Oprócz tak rozległej fortuny, Kazimierz Męciński posiadł również nieocenione klejnoty Jerzego II Rakoczego, księcia siedmiogrodzkiego, zastawione przezeń w 1694 roku. Skarby te przewiezione zostały do Podzamcza ogrodzienieckiego, następnie do Włodowic, zaś w 1702 roku wraz ze skarbami będącymi w Żarkach, umieszczone zostały jako depozyt w klasztorze Jasnogórskim pod pieczą paulina, ks. Jana Męcińskiego. O skarby te w późniejszych czasach przez długie lata prowadzono były procesy. W 1700 roku Józef z Kurozwęk Męciński, kasztelan bracławski, sprowadził do Leśniowa Karmelitów Bosych, a gdy ci z braku środków utrzymania po 3 latach opuścili Leśniów w ich miejsce sprowadził księży Paulinów z Jasnej Góry. Zaczął im stawiać klasztor, remontować kościół i zaopatrywać go w niezbędne aparaty. Na utrzymanie zaś klasztoru zapisał pięć wiosek: Leśniów, Postaszowice, Trzebniów, Gorzków, Przewodziszowice. Również kolejni przedstawiciel rodu Męcińskich byli fundatorami klasztoru leśniowskiego (min. przedłużenie kościoła, nowy ołtarz główny w którym umieszczono figurę Najświętszej Marii Panny, nowa kapliczka z wieżyczką nad źródełkiem Matki Bożej).

Jeszcze przed śmiercią Kazimierz Józef Męciński oddał pod opiekę ks. Janowi Męcińskiem swoich synów. Po jego śmierci dobra żareckie oraz Włodowice przejął jego najstarszy syn Jan Józef (1.5.4.4.3.2.), zaś młodszy Wojciech Ogrodzieniec i resztę majątku. Od 02.12.1702 roku do 16.07.1703 roku pełnił on urząd starosty wieluńskiego. Następnie został mianowany kasztelanem bracławskim. Zasiadł w senacie, jednak nie odgrywał większej roli politycznej. Planował wstąpić do Zakonu Paulinów, ale w realizacji tego zamiaru przeszkodziła mu jednak śmierć. Po zniszczeniu przez pożar w 1702 roku kościoła parafialnego w Żarkach miał znaczny udział finansowy w dziele odbudowy świątyni. Jan Józef kontynuował również budowę kościoła we Włodowicach, którą rozpoczął jego ojciec. W 1703 roku Jan Józef Męciński ufundował w Leśniowie klasztor dla Karmelitów Bosych. Nową placówkę uposażył nadaniem ziemskim w postaci wsi Postaszowice, Trzebniów, Przewodziszowice i Gorzków. Karmelici jednak w dosyć tajemniczych okolicznościach opuścili Leśniów w 1705 lub 1706 roku. Wówczas Męciński sprowadził do Leśniowa Paulinów. Fundację Leśniowską potwierdził Biskup Chełmski i administrator Diecezji Krakowskiej, Kazimierz Łubieński w dniu 06.11.1706 roku. Natomiast zgodę ze strony Prepozyta Żareckiego na posługę duszpasterską w Leśniowie, Paulini uzyskali w 1711 roku. W dniu 18.10.1706 roku Paulini otrzymali od Jana Józefa Męcińskiego świątynię w Leśniowie wraz z gruntami doń przynależnymi, drewniany dom oraz wsie Leśniów, Postaszowice, Trzebniów i Przewodziszowice. Nadanie Męcińskiego zostało wpisane do akt grodzkich krakowskich w dniu 30.10.1706 roku. Męciński zobowiązał się również doprowadzić do uchwalenia konstytucji sejmowej zatwierdzającej Fundację Leśniowską. Bez tego aktu bowiem, w świetle prawa państwowego, nadanie było nieważne. Ponadto fundator zobowiązał się wystawić w Leśniowie murowany klasztor, na co obiecał przeznaczyć 150.000 złp., zaś na wystrój kościoła leśniowskiego zobowiązał się przekazać 30.000 złp. Jan Józef był posiadaczem znaczącej biblioteki, którą przechowywał w zamku w Ogrodzieńcu.

Po śmierci Jana Józefa w Radziejowicach pod Warszawą w 1710 roku, wszystkie dobra przejął młodszy brat Wojciech (1.5.4.4.3.5.), który początkowo pozostawał pod jego opieką. Wojciech Męciński od 28.07.1716 roku aż do swej śmierci pełnił urząd starosty ostrzeszowskiego. Ponadto był starostą ojcowskim (1703 r.), wieluńskim (1712) i radomskim. Zajęty był głównie sporami majątkowymi z działoszyńską linią rodu, przez co nie działał aktywnie w polityce. Utrzymywał jednak kontakty z królewiczem i późniejszym królem Augustem III Sasem. Był zastępcą Marszałka Trybunału Koronnego Lubelskiego (1731 r.), podstolim wieluńskim (1735 r.) oraz posłem na Sejm Grodzieński (1736 r.). Dzięki jego staraniom biskup krakowski Kazimierz Łubieński wyraził zgodę na połączenie parafii żareckiej z klasztorem paulinów w Leśniowie. Aktem wydanym 30.09.1717 roku, jako dziedzic klucza żareckiego przekazał prawo patronatu nad kościołem parafialnym w Żarkach na rzecz polskiej prowincji paulinów. Odtąd każdorazowy przeor leśniowski był jednocześnie proboszczem żareckim. Wojciech Męciński sfinansował w latach 30-tych XVIII wieku kompleksową przebudowę świątyni żareckiej. Wyasygnował kwotę 3.000 złp. na budowę kaplicy pod wezwaniem Męki Pańskiej przy kościele żareckim. Brał także udział w licznych fundacjach na Jasnej Górze, a także wspierał budowę kościoła paulinów w Warszawie w latach 1707-21. Przekazywał również znaczne sumy dla klasztoru w Leśniowie. U schyłku swego życia, w połowie XVIII wieku Wojciech Męciński posiadł bardzo liczne dobra ziemskie, co plasowało go wysoko wśród bogatej szlachty oraz pozwalało mu na utrzymanie oddziałów prywatnej milicji. Był tenutariuszem dóbr królewskich Szyce, Dzwonowice, Szypowice, Sierbowice, a dziedzicem Żarek, Wysokiej, Skrzydłowa, Jaroszowa, Niegowonic, Mzurowa, Rodaków, Nowej Wsi, Nowarzowic (Zimnowody), Ogrodzieńca, Włodowic, Gór, Parkoszowic, Bydlina, Domanowic (Domaniewic), Załęża, Zawadki, Chorunia, Ryczowa, Kiełczowic, Karlina, Bogdanowa, Woli Krzysztoporskiej, Radziątkowa, Bobolic, Mirowa, Kotowic, Oltowca (Łutowca), Moczydła, Jaworznika, Leśniowa, Postaszowic, Trzebniowa, Gorzkowa, Przedwodziszowic, Przybynowa, Wysokiej, Kleszczowej, Wierzchowa, Chełmu, Kuźnicy Myszkowskiej, Czarnej Strugi, Pustkowia (tzw. Kozy), Niegowej, Ucegowa, Krężnej, Wólki, Mstyczowa, Prusiska oraz kamienicy Celarowskiej w Rynku Krakowskim przy ulicy Grodzkiej (w latach 1719-1749).

Wojciech Męciński zmarł bez testamentu, zaś jego sukcesorami zostali jego dwaj małoletni synowie, Adam i Walenty. Ich opiekunem został Wojciech Męciński starosta sądecki z działoszyńskiej linii rodu. Po uzyskaniu pełnoletniości bracia podzielili się dobrami. Starszy z braci, Adam Męciński czynnie uczestniczył w życiu politycznym. Należał do zwolenników Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1788 roku otrzymał kasztelanię spicymierską (od 05.04.1788 r. do 1796 r.) i starostwo bodaczowskie (05.04.1788 r.), ponadto był starostą ostrzeszowskim (1767 r.) i starostę spicimirskim. Był posłem na Sejm 1768 roku z województwa krakowskiego oraz deputatem z tegoż województwa w 1787 i 1790 roku, sędzią deputatem w 1784 roku, konsyliarzem konfederacji radomskiej. Na Sejmie czteroletnim (1788-1792) Adam Męciński należał do wiernych stronników obozu królewskiego. Na sesji sejmu w dniu 17.07.1789 roku poparł przejęcie dóbr biskupich przez państwo po śmierci rządców diecezji. Uzyskane w ten sposób środki miały być przeznaczone na utrzymanie armii. Adam Męciński znalazł się w składzie specjalnej komisji parlamentarnej, która miała zająć się sprawą tzw. księstwa siewierskiego, należącego do biskupów krakowskich. Pełnił funkcję sędziego Trybunału Koronnego z województwa krakowskiego. Za zasługi wobec króla w 1784 roku został odznaczony orderem św. Stanisława. Ponadto był kawalerem orderu Orła Białego (1790 r.), a po upadku Rzeczpospolitej został zaszczycony w dniu 13.08.1801 roku przez Najjaśniejszego Franciszka II Cesarza Rzymskiego godnością hrabiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Był panem dziedzicznym na Żarkach, Choruniu, Bobolicach, Niegowej, Mzurowie, Lgocie, Gorzkowie, Nagłowicach, Ogorzelniku, Tomaszowicach, Zdowie, Trzebniowie, Przybynowie, Zaborzu, Postaszowicach, Zawadzie, Jaroszowie, Ślecinie, Chełmie, Granicy, Myszkowie, Przewodziszowicach, Ciszówce, Ligotce, Dąbrowie, itd. Ponadto w jego ręku pozostawało starostwo bodaczowskie w województwie krakowskim (Bodaczów, Wierzchowia i Zelków) oraz Ujazd w powiecie krakowskim. Adam Męciński podejmował również działalność budowlaną. W 1791 roku finansował przebudowę leśniowskiego kościoła, przedłużając go o 1/3 dotychczasowej długości. Ponadto z jego środków wybudowano na kościele sygnaturkę, zaś w 1804 roku przekazał darowiznę na wzniesienie chóru zakonnego. Z drugiej strony Adam Męciński odebrał klasztorowi w Leśniowie posiadłości ziemskie i uzależnił funkcjonowanie placówki od swojej dobrej woli. W dniu 01.09.1783 roku Adam Męciński wniósł pierwszy pozew przeciwko Zgromadzeniu XX. Paulinów na Jasnej Górze związany z faktem nie wydaniu mu metryki śmierci kanonika Jana Męcińskiego, jego kwitów, rejestrów i pozostawionych depozytów. Pozew ten rozpoczął całą serię postępowań sądowych trwających przez długie lata (1807-1829) przed różnymi sądami. Po śmierci Adama Męcińskiego procesy te kontynuowane były przez jego synów: Józefa, Wojciecha i Stanisława. Najogólniej domagali się oni zwrotu w naturze przez Zgromadzenie XX. Paulinów 3 depozytów. Pierwszego złożonego przez Jana Roszkowskiego, oficjalistę Józefa Męcińskiego, w dniu 27.04.1707 roku w 7 skrzyniach i 1 pudle. Drugiego, po śmierci Domicelli z Wielkiego Chrząstowa, 3 voto żony Kazimierza Męcińskiego, pozostałej wdowy, w klasztorze jasnogórskim złożonego w dniu 11.03.1709 roku. Trzeciego depozytu pozostawionego po śmierci Jana Męcińskiego, Podkomorzego Wieluńskiego, a później Kanonika Krakowskiego. Po niekorzystnym dla Męcińkich wyroku Trybunału Cywilnego I Instancji Województwa Mazowieckiego zapadłym 16.07.1828 roku, sukcesorowie wnieśli jeszcze na niego apelację, ale ona również nie przyniosła im wygranej.

Drugim właścicielem klucza żareckiego w tym okresie był młodszy brat Adama, Walenty Męciński. Na stałe przebywał on przy boku Stanisława Augusta, będąc generałem adiutantem J.K. Mości. Był kawalerem Orderu św. Stanisława. W latach 1762-1790 był dziedzicem Skrzydłowa, Włodowic, Bydlina, Domaniewic, Załęża, Zawady [Zawadki], Cieślina, Kwaśniowa, Huciska Kwaśniowskiego, Parkoszowic, Łyskorni, Kotowic, Mirowa, Bobolic, Mzurowa, Masłońskich, Maszczykowa, Ordonowa, Skrobaczowa, Stypy oraz Rzerzęcic w powiecie radomszczańskim, w województwie sieradzkim. Na mocy działu wieczystego zawartego z bratem Adamem, po jego bezpotomnej śmierci w 1790 roku Adam Męciński przejął jego wszystkie dobra dziedziczne. Doprowadziło to konfliktu z Zuzanną z Siemieńskich, żoną zmarłego Walentego Męcińskiego.

Po śmierci Adama Męcińskiego majątek rodowy podzielili pomiędzy siebie jego trzej żyjący synowie: Wojciech, Stanisław i Jan. Również córki Męcińskiego otrzymały posagi, m.in. Zuzanna, która wyszła za Wielowieyskiego, otrzymała wieś Niegowę. W dniu 26.03.1808 roku dokonano ostatecznego podziału majątku. Jan Męciński zobowiązał się wypłacić rodzeństwu sumę 1.270.000 złp. W zamian miał on zostać jedynym właścicielem klucza żareckiego. Dobra Jana składały się z miasta Żarek i ośmiu wsi: Jaroszowa, Zawady, Przewodziszowic, Jaworznika, Ciszówki, Myszkowa, Nowej Wsi i Warcianny. Część dóbr klucza żareckiego pozostawało nadal we władaniu rodzeństwo Jana, do czasu spłaty całej sumy. I tak Stanisław Męciński dzierżył Dąbrowę, Garnek, Skrzydłów, Kobiel, Świętą Annę w Sieradzkiem oraz Gorzków w województwie krakowskim. Z kolei Wojciech Męciński był właścicielem Dukli położonej na południe od Krosna w ówczesnej Galicji oraz Kotowic. W 1806 roku po wkroczeniu Napoleona ze swą armią na obszar zaboru pruskiego doszło do powstań lokalnych. W dobrach Wojciecha, Stanisława i Jana Męcińskich, w Żarkach doszło do spotkania szlachty, na którym dyskutowano sprawę powstania i zaczęto zbierać pieniądze na ten cel. Wojciech Męciński zaczął również gromadzić broń. Męcińscy przeznaczyli sporą gotówkę na powstanie przeciw Prusakom. Po zajęciu przez Francuzów Jasnej Góry, gen. Jan Henryk Dąbrowski doceniając pozycję Męcińskich, polecił Wojciechowi, jako rotmistrzowi ziemskiemu, zorganizować pospolite ruszenie w południowej części departamentu kaliskiego. Jednocześnie Wojciech został mianowany generałem majorem obrony pospolitej. Wojciech wraz z braćmi Stanisławem i Janem zorganizował za własne pieniądze pułk kawalerii. Został on podporządkowany komendantowi twierdzy jasnogórskiej, ppłk. Górskiemu. Zadaniem Męcińskiego była osłona twierdzy od strony granicy śląskiej przed ewentualnym działaniami pruskimi. W końcu marca 1807 roku pułk Wojciecha Męcińskiego został włączony do dywizji gen. Józefa Zajączka. Do 11.06.1807 roku Wojciech Męciński dowodził 3 Pułkiem Ułanów, a następnie 4 Pułkiem Strzelców Konnych. W międzyczasie mianowany został na stopień pułkownika. 4 Pułk Strzelców Konnych, rozkazem Napoleona I z 21.02.1809 roku został przeniesiony do Szczecina. Pułkiem dowodził wówczas brat Wojciecha, płk. Stanisław Męciński. Pułk ten po krótkim pobycie w Szczecinie, dowodzony przez Wojciecha Męcińskiego brał udział w kampanii galicyjskiej wiosną 1809 roku. W dniu 12.12.1809 roku Wojciech Męciński na własną prośbę został przeniesiony w stan spoczynku. Liczne kontakty Wojciecha z ówczesną elitą wojskową oraz mężna postawa na polu bitwy zaowocowały dobrymi stosunkami z Wodzem Naczelnym Armii Księstwa Warszawskiego, księciem Józefem Poniatowskim. Został on nawet ojcem chrzestnym syna Wojciecha, Cezara. Stanisław i Jan Męcińscy, podobnie jak najstarszy brat, zaangażowali się w powstanie antypruskie. Jan podejmował działania organizacyjne i administracyjne pozostając w Żarkach. W 1809 roku został mianowany naczelnikiem wojskowym na powiaty częstochowski, lelowski i pilicki. Książę Józef Poniatowski awansował go również na rotmistrza ziemskiego. Jan zobowiązany był dostarczyć armii pikinierów lub w zamian po 600 złp. za każdego żołnierza pikiniera. Pieniądze miała zebrać szlachta. W sumie powiat częstochowski dostarczył 32 dobrze wyposażonych i uzbrojonych pikinierów, pilicki 59, a lelowski 11. Ponadto te trzy powiaty wpłaciły do kasy departamentu w Kaliszu 16.000 złp. W latach 1810-1812 Jan Męciński pełnił również funkcję radcy departamentu krakowskiego.
Po upadku Napoleona I i utworzeniu na Kongresie Wiedeńskim Królestwa Polskiego, Wojciech Męciński nadal pozostawał w służbie w randze pułkownika. Wraz z dymisją otrzymał awans na stopień generała brygady, co było często praktykowane w armii Królestwa Polskiego oraz odznaczono go również Orderem Virtuti Militari. W 1817 roku Wojciech został mianowany senatorem kasztelanem Królestwa Polskiego i brał aktywny udział w życiu politycznym kraju. Z kolei Jan Męciński w 1814 roku zaangażował się w działalność konspiracyjną w „Związku Prawdziwych Polaków”, organizacji założonej przez polskich oficerów powracających z Francji. Jednak po klęsce Napoleona pod Waterloo w 1815 roku organizację rozwiązano i w tej sytuacji Jan Męciński, jak większość szlachty zaakceptował zmiany polityczne. Dlatego zaangażował się czynnie w działalność polityczną w powiecie lelowskim. W dniu 17.02.1824 roku Jan hr. Męciński został mianowany marszałkiem sejmiku powiatu lelowskiego, zaś w dniu 18.03.1824 roku w jego dworze w Żarkach obradował sejmik powiatowy. W dwa lata później sejmik lelowski ponownie obradował we dworze żareckim. W 1826 roku sejmik wybrał Jana Męcińskiego radzkim wojewódzkim i członkiem Rady Obywatelskiej Województwa Krakowskiego na dwuletnią kadencję. Następnie wybrany został członkiem deputacji, która miała kontaktować się z Komisją Rządową Przychodów i Skarbu. W latach 1826-1830 Jan Męciński pełnił funkcję sędziego pokoju powiatu lelowskiego, zaś w latach 1825-1826 był posłem na sejm. W 1831 roku pełnił obowiązki setnika gwardii narodowej „z chlubą, gorliwością w niebezpiecznych chwilach”.
Po zakończeniu wojen napoleońskich sytuacja ekonomiczna Jana Męcińskiego uległa znacznemu pogorszeniu. Jego dobra były bardzo zadłużone i w zasadzie większość z nich zmierzało ku bankructwu. Brakowało środków na zapłacenie podatków, zaś zadłużenie dóbr sięgało w sumie ponad 1.000.000 złp. W tej sytuacji władze nałożyły na Męcińskiego sekwestr do czasu spłacenia wszystkich zaległości. Janowi Męcińskiemu nie pomogły udogodnienia stwarzane przez władze, a także liczne koneksje i działalność polityczna jego brata Wojciecha. Sytuacja dóbr żareckich ulegała stałemu pogorszeniu. Dominium żareckie obejmowało wówczas obszar 14.275 morgów chełmińskich. W skład Dominium oprócz Żarek wchodziło 9 folwarków: Jaroszów, Zawada, Leśniów, Przewodziszowice, Jaworznik, Cisówka, Myszków, Nowa Wieś i Wiercianna. W 1827 roku Jan Męciński zwrócił się do Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu z prośbą o pożyczkę w wysokości 450.000 złp. Komisja zaoferowała jednak tylko 35.500 złp. Odmowa pożyczki przez komisję doprowadziła do ostatecznego upadku ekonomicznego Jana Męcińskiego. Wcześniej, bo już w 1826 roku Piotr Steinkeller, znany z wspólnej działalności gospodarczej z dziedzicem Cieślina Konstantym Leonem Wolickim, nosił się z zamiarem nabycia Żarek od ówczesnego właściciela majątku, hrabiego Jana Męcińskiego, który był poważnie zadłużony w firmie Steinkellera. Według oryginalnego dokumentu zatytułowanego „Wykaz hipoteczny ustalenia własności dóbr ziemskich i miasta Żarki”, sporządzonego w Kielcach 17.10.1827 roku w biurze pisarza kancelarii ziemiańskiej województwa krakowskiego Jana Śoibor-Rylskiego, na rzeczonym majątku ciążyła obok innych długów wierzytelność Steinkellera w wysokości 223.800 złp. Wartość szacunkowa całego majątku według obliczeń Męcińskiego wynosiła 1.270.000 złp. Męciński był także obciążony zapisami rodzinnymi. Wykorzystał to Steinkeller i w początkach 1828 roku, wykupiwszy od siostry dłużnika, hrabianki Klary Męcińskiej, przypadające jej należności zabezpieczone na dobrach Żarki, doprowadził do procesu sądowego w Kielcach. Ostatecznie Jan hr. Męciński w dniu 28.11.1829 r. w Kielcach przed rejentem Wojciechem Mieszkowskim zrzekł się pretensji do tych dóbr. W związku z procesem nastąpiło porozumienie między dłużnikiem i wierzycielem, przy czym Steinkellera ustanowiono administratorem majątku. W tym charakterze zaczął wprowadzać w Żarkach gospodarcze innowacje i ulepszenia. Po powstaniu listopadowym Żarki zostały wystawione na licytację przez Towarzystwo Kredytowe Ziemskie i w marcu 1832 roku kupiła je Aleksandra Charłemontów Anthonin, teściowa Steinkellera, za sumę 593.972 złp. Był to zapewne jedynie formalny wybieg. Faktycznie majątek nabył Steinlkeller, który od razu przystąpił do pracy nad jego zagospodarowaniem. Inwestycje przeprowadzone przez Steinkellera, unowocześnienie gospodarki rolnej i uprzemysłowienie majątku, uczyniło z Dominium żareckiego jedną z najlepiej zagospodarowanych posiadłości w Królestwie. Dopiero 05.02.1835 roku, a więc po 9 latach od osiedlenia się Steinkellera w Warszawie, nabył on oficjalnie dobra ziemskie i miasteczko Żarki od Aleksandry z Charlemontów Anthonin za sumę 600.000 złp. mocą aktu notarialnego spisanego w kancelarii Jana Wincentego Bandtkiego w Warszawie. Pani Anthonin była teściową Steinkellera, matką jego pierwszej żony Anieli, zmarłej w 1834 roku. Po stracie klucza żareckiego Wojciech Męciński zamieszkał w dobrach Bobolice w guberni krakowskiej, zaś Stanisław i Jan Męcińscy zamieszkali w dobrach Dąbrowa w guberni kaliskiej.

Po zobrazowaniu działalności i losów rodu Męcińskich w Żarkach, przedstawiona zostanie jego działalność w Cieślinie oraz różne epizody związane z pobliskimi miejscowościami. W dniu 27.09.1723 roku Adam z Woli Kmita, syn Aleksandra z Woli Kmity, Sędziego Ziemskiego Siewierskiego i Ewy z Piaska Kokarowskiej, dziedzic wsi Nowawieś, Zimnawoda i Puszcza zwanymi, leżącymi w powiecie lelowskim oraz Wojciech z Kurozwęk Męciński, Starosta Ostrzeszowski, zawarli kontrakt. Kmita mając działami wieczystymi uczynionymi w dniu 30.03.1690 roku z braćmi Kazimierzem i Józefem wieś Kuźnica Błędowska wraz ze znacznymi długami wobec Zdrojewskich, odstąpił dobra Nowawieś wraz ze wszelkimi przyległościami i przynależnościami Wojciechowi z Kurozwęk Męcińskiemu za 15.500 złp. w monecie, z czego kwota 12.000 złp. przeznaczona miała być na zaspokojenie długów dla Zdrojewskiego. W dniu 02.03.1725 roku w Krakowie Wojciech z Kurozwęk Męciński, Starosta Ostrzeszowski, zawarł z Alexandrem z Otfinowa Otfinowskim, Miecznikiem Bracławskim, kontrakt. Otfinowski mający swoje dobra dziedziczne wsi Choroń w powiecie lelowskim, chcąc pozbyć się długów i procesów na nich ciążących, sprzedał te dobra z wszystkimi przyległościami i przynależnościami Wojciechowi z Kurozwęk Męcińskiemu za umówioną sumę 70.000 złp. w monecie. W dniu 20.06.1740 roku w Żarkach Woyciech z Kurozwęk Męciński, Starosta Ostrzeszowski, i Karol Żarski, Łowczy Nowogrodzki, zawarli następującą umowę. Na dobrach Kotowice leżących w powiecie lelowskim, a należących do Męcińskiego, zapisana była suma kapitalna 15.000 złp. będąca własnością Żarskiego. Żarski zgodnie z kontraktem przez 11 lat miał pobierać z tej wsi tenutę dzierżawną, zaś pozostałą kwotę Męciński zobowiązał się wypłacił mu osobiście. W dniu 10.12.1742 roku w Chełmie w wyniku mediacji przyjaciół doszło do umorzenia Dekretu Trybunału Piotrkowskiego Koronnego przez sentencję Grodu Piotrkowskiego i Halickiego na osobę Woyciecha z Kurozwęk Męcińskiego, Starosty Ostrzeszowskiego, dotyczącego windykacji na Dobrach Chełmu sumy 70.000 złp. przez Stefana Kromno Piotrowskiego zapisanej zmarłej Zofii z Bidzińskich, pierwszego ślubu Piotrowskiej, zaś drugiego Szumlańskiej, Starościcy Buczniowskiej. Męciński zobowiązał się spłacić część wymaganej sumy wierzycielom oraz wypuścić w posesję Dobra Chełmu Starościcowi Buczniowskiemu. W dniu 14.06.1743 roku w Piotrkowie zawarty został między Woyciechem z Kurozwęk Męcińskim, Starostą Ostrzeszowskim, dziedzicem Dóbr Miasta Wieruszowa, a Franciszkiem Kolumną Walewskim, Kasztelanem Rospirskim, kontakt sprzedaży Dóbr Wieruszowa. Męciński na zaspokojenie sumy 230.000 złp. sposobem zastawnym zapisanej Walewskiemu oraz innych interesów swoich, sprzedał mu miasto Wieruszów i wsie do niego należące Chobanin w ziemi wieluńskiej, Mirków, Świba, Kuźnica Skakawska oraz Dobrodziejski Folwark w powiecie ostrzeszowskim za umówioną sumę 380.000 złp. z rękawicznym. W dniu 27.06.1744 roku w Krakowie Wojciech z Kurozwęk Męciński, Starosta Ostrzeszowski, wypuścił Adamowi Myszkowskiemu, Cześnikowi Ostrzeszowskiemu, Staroście Kiełczygłowskiemu, swoje wsie dziedziczne Niegowonice i Rodaki leżące w Powiecie Lelowskim w 3-letnią zastawną dzierżawę za umówioną sumę 50.000 złp. Suma ta przez Męcińskiego odebrana od Adama Myszkowskiego przeznaczona została na zapłacenie posagu Katarzynie z Męcińskich, pierwszego ślubu Jordanowej, drugiego zaś Tomickiej. Posesja rozpoczynała się 24.06.1744 roku. W przypadku nie oddania przez Męcińskiego sumy zastawnej w terminie, kontrakt uległ by przedłużeniu o kolejne 3 lata. W dniu 24.06.1760 roku w Żarkach Adam Hrabia z Kurozwęk Męciński, Starościc Ostrzeszowski, dziedzic Dóbr Niegowonice i Rodaki, imieniem swoim i swojego brata Walentego z Kurozwęk Męcińskiego, Starościca Ostrzeszowskiego, zawarł kontrakt z Antonim Grabiańskim. Chcąc oswobodzić wymienione dobra Niegowonice i Rodaki od ciężarów, dobra te wraz ze wszystkimi przyległościami i należytościami wypuścił za sumę 15.000 złp. w 3-letnią arendę zaczynającą się od 24.06.1760 roku. Ponieważ dobra te mogły mocą działu przypaść na posag dla Ewy Małachowskiej, Starościny Opoczyńskiej, siostry rodzonej Adama Męcińskiego, dlatego każdego roku po wyznaczeniu posagu Grabiański zobowiązał się ustąpić z posesji. W dniu 27.09.1766 roku w Szczekocinach zawarta została transakcja między Franciszkiem Rawiczem z Dembian Dembińskim, Starostą Wolbromskim i Jodłowskim, a Adamem z Kurozwęk Męcińskim, Starostą Ostrzeszowskim. Starosta Wolbromski z lennym prawem sumy 20.000 złp sobie służącym za zezwoleniem króla Stanisława Augusta, tj. miasteczko Wolbrom i wsie Łobzów, Dłużec i Lgotę wraz z przyległościami i powinnościami za sumę 67.000 złp. ustąpił Adamowi Męcińskiem. Do powyższego ustąpienia Starosta Wolbromski zobowiązał się własnym staraniem wyprosić konsens u Króla Polski oraz w Kancelarii Koronnej. Posesja Starostwa Wolbromskiego miała się rozpocząć od 24.06.1767 roku. We wsi Lgota Męciński zobowiązał się respektować prawo dożywocia małżonkom Twardzickim za dawne wdzięczności. W dniu 26.11.1780 roku we Włodowicach Walenty z Kurozwęk Męciński, Generał Adjutant J.K. Mości, dziedzic między innymi Klucza Dóbr Bydlina, zawarł z Woyciechem Lenczewskim, byłym arendowym posesorem Dóbr Bydlina ugodę. Lenczewski w trakcie swojej 4-letniej dzierżawy tych dóbr miał pretensje do dziedzica. Męciński uznał te pretensje i przyrzekł od wypłaconej sumy kapitału 150 czerwonych złotych za 4 lata, zwrócić Lenczewskimu 1.045 złp. 6 gr., oraz zobowiązał się ją zwrócić do dnia 24.06.1781 roku. Ugoda ta nie obejmowała długu gromady bydlińskiej należnej Lenczewskiemu, który wynosił 765 złp. 11 gr. W dniu 10.04.1790 r. książę Karol Ernest Biron i jego żona Apolonia z Ponińskich, dziedzice dóbr Potoka z przyległościami, protestowali się przed sądem podkomorskim krakowskim przeciwko Adamowi Hrabi Męcińskiemu, dziedzicowi wsi Gorzkowa i innych, w sprawie jurysdykcji granicznej przy zbiegu trzech granic, pomiędzy wymienionymi dobrami Potoka i Ponika, dobrami Gorzkowa oraz dobrami wsi Bystrzanowic będących w posiadaniu Sebastiana Bystrzonowskiego, Chorążego Chęcińskiego, i Tomasza Zająca Sulewskiego. Zarzucali oni sądowi komornikowskiemu granicznemu wyznaczenie kopców granicznych w lesie zwanym Zalesie w sposób niezgodny z naturą prawa. Na powyższe Adam Męciński złożył reprotestację zarzucając książętom Bironom nie zważanie na wcześniejszy dekret z 1625 roku oraz niesłuszne oskarżanie bez żadnego dowodu i wsparcia jakimkolwiek dokumentem.

Męcińscy od początku XVIII wieku posiadali Dobra Bydlina (Bydlin, Domaniewice, Załęże i Zawadkę), zaś około 1760 roku nabyli dobra Kwaśniowa. Dobra Cieślina natomiast po śmierci Magdaleny Łodzińskiej, w związku z jej bezdzietnością, przeszły na własność Wojciecha i Stanisława Ptaszkowskich, synów Jana Ptaszkowskiego i Justyny ze Starowiejskich (siostry Magdaleny Łodzińskiej). Mąż Magdaleny, Antoni Łodziński, został natomiast dożywotnikiem wsi Cieślin.

[Strona w trakcie budowy i aktualizacji]